KimiSute (Kimi ga mita Stage e) official website: https://kimisute-game.jp
- ภายในเนื้อเรื่องอาจจะมีบทสนทนาของผู้เล่นในบทบาท Assistant Producer (ขออนุญาตย่อว่า AP) แม้จะไม่มีการระบุเพศไว้ แต่เนื่องจากมีการใช้คำพูดสุภาพ เลยจะขอลงท้ายเป็น ‘ครับ/ค่ะ’ ด้วยเช่นกัน
- หากมีตัวละครที่พูดภาษาถิ่น เราจะขอปรับเป็นภาษากลางเนื่องจากไม่มีความเชี่ยวชาญมากพอ
- บทแปลทั้งหมดเป็นการแปลส่วนตัวเท่านั้น
------
Produce Main Story
= เริ่มเดินเครื่อง! STARTING =
เรื่องย่อ: เหล่าศิลปินวงดนตรีหน้าใหม่ดาวรุ่งพุ่งแรงที่เปิดประตูบานใหม่ในฐานะโปรมืออาชีพ และวงดนตรีแนวแร๊ปเปี่ยมศักยภาพดั่งผลงานที่ผ่านมาอย่างไม่สั่นคลอน!
คุณกำลังจะนำเสนอแผนงานจัดแสดงไลฟ์สดเพื่อพัฒนาความสามารถพวกเขาไปสู่จุดสูงสุดยิ่งขึ้น
ตอนที่ 1
ตอนที่ 2
ตอนที่ 3
ตอนที่ 4
ตอนที่ 5
ตอนที่ 6
After Story --- NORMAL ---
After Story --- GOOD ---
After Story --- HAPPY ---
------
ตอนที่ 1
[ ห้องประชุม ]
เรย์จิ: อย่างที่ฉันได้พูดไป
เราจะจัดไลฟ์ครั้งนี้ในรูปแบบ Secret ตามแผนงานบริษัทของคุณ AP
ชู: เห็นว่าเป็นแผนงานที่ Outsource มีส่วนที่จัดการให้
ถ้าไม่คิดแผนให้กลายเป็นกระแสคงจะไม่ได้สินะ
ทาดาโอมิ: อืม งั้นน่าจะดีหรือเปล่า น่าสนใจดีนะ
คานาตะ: แถมพวกเราที่เพิ่งจะเป็นมืออาชีพ
กลับจะได้เล่นไลฟ์ในที่จุคนได้เยอะขนาดนั้นด้วยใช่ม้า พี่เองก็ดีใจเหมือนกันเนอะ!
ฮารุกะ: ………
คานาตะ: แฮะ ๆ โดนเขม่นเข้าซะแล้ว
แต่ว่า ทำหน้าแบบนี้คือพี่มีแรงเอาจริงใช่มั้ยล่ะ ฉันรู้น้า---?
ฮารุกะ: ……แกอย่ามาพูดเองเออเอง
คานาตะ: อะ จะว่าไป ถ้าเป็น Secret Live อย่างนี้
แล้วเราจะรวบรวมผู้ชมยังไงนะ?
เรย์จิ: เราจะปล่อยคำใบ้จำนวนหนึ่งล่วงหน้า
นอกจากนั้นแล้ว จะมีการจัดไลฟ์ประมาณ 2 ครั้งก่อนหน้ารอบ Secret ด้วย
ฉันเคยบอกเรื่องพวกนี้ให้นายไปแล้วนะ
ชู: ก่อนอื่น ต้องคิดเรื่องทำสินค้าที่วางขายเฉพาะไลฟ์ครั้งแรกด้วยละนะ
ถ้าคุณมีไอเดียดี ๆ ก็บอกมาซะละ
- ตัวเลือก a - “มาคิดด้วยกันเถอะครับ/ค่ะ!”
คานาตะ: เอางานเอาการดีนี่นา
งั้นก็ ถ้าไอเดียน่าสนใจ ฉันจะลงแรงให้ด้วยแล้วกันนะ
- ตัวเลือก b - “ทุกคนมาทำด้วยกันเถอะ”
คานาตะ: ได้เล้ย---
แต่ถ้าขอความร่วมมือกับวงทางนี้ก็อาจจะลำบากก็ได้นะ!
คานาตะ: ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ฉันคงอยากทำอะไรสักอย่างที่จะกลายเป็นของที่ระลึก
แล้วยังเป็นของที่สามารถใช้ประดับตัวในชีวิตประจำวันได้ละมั้ง
ทาดาโอมิ: อย่างนี้เอง
ถ้าอยู่ในสายตา ผู้ชมก็จะนึกย้อนถึงพวกเราและตัวไลฟ์ได้สินะ
คานาตะ: ชั่ย! ละก็ สามารถดึงดูดรอบข้างได้ด้วยใช่มั้ยล่า
……หืม? สายคล้องมือถือของรุ่นพี่คุรามะ น่ารักดีนี่
ทาดาโอมิ: ผมได้รับมาจากแฟนคลับน่ะ
สีริบบิ้นที่ติดกับตัวมาสคอต สวยงามมากเนอะ
คานาตะ: ……จริงด้วย! งั้นเอาริบบิ้นไปทำสินค้าลิมิเต็ดมั้ย?
ถึงเอามาใช้กับตัว ก็น่าจะมีวิธีใช้งานที่หลากหลายได้ด้วย
- ตัวเลือก a - “ดูดีเลย ดูงบแล้วก็สามาทำได้ครับ/ค่ะ!”
คานาตะ: งั้นเหรอ
แต่ว่า มาขี้เหนียวกับงบงี้ดูเห่ยออก เพราะงั้นอย่าทำเลยนะ
- ตัวเลือก b - “ถ้านำลวดลายที่ปรินท์มาดัดแปลง ก็น่าจะสามารถทำอะไรได้หลาย ๆ อย่างนะครับ/นะคะ!”
คานาตะ: อย่างนี้นี่เอง---
งั้นก็คิดเรื่องนั้นด้วยดีกว่า
คานาตะ: เอางี้ละกัน คิดไงบ้าง? ชูคุง
ชู: หืม นับว่าเป็นข้อเสนอที่ใช้ได้เมื่อเทียบกับไอเดียปุบปับอย่างนี้ละนะ?
เรย์จิ: ในส่วนที่มันเรียบง่าย จึงมีหนทางใช้งานที่ดูหลากหลายด้วยสินะครับ
ผมเองก็เห็นด้วยครับ
ทาดาโอมิ: คานาตะคุง นึกไอเดียออกได้ทันทีนี่สุดยอดไปเลยนะ
คานาตะ: ของแบบนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกน่า
คุณ AP ถ้าจะทำออกมาแล้ว ช่วยทำให้มันน่ารักสุด ๆ ไปเลยนะ!
ตอนที่ 2
[ ห้องพักศิลปิน ]
เรย์จิ: คานาตะ คิดจะเล่นมือถือไปถึงเมื่อไหร่
เตรียมพร้อมสำหรับการเล่นไลฟ์แล้วรึไง?
คานาตะ: ฉันเตรียมเสร็จไปนานแล้วน่า--- ละเนี่ย
จริง ๆ ฉันไปดูสภาพการณ์ของแฟนคลับมาให้ด้วยนะเอ้อ เก่งมากเลยใช่มะ?
เรย์จิ: พวกโซเชี่ยลงั้นเรอะ
เจออะไรที่ติดใจหรือมีปัญหาอะไรรึเปล่า?
คานาตะ: ริบบิ้นที่เป็นสินค้าลิมิเต็ด เราแจกให้ผู้ชมฟรีพร้อมกับตอนเปิดเข้าในฮอลล์ใช่มะ
นั่นอะ ดูเหมือนจะมีกระแสดีสุด ๆ เลยนะ
คานาตะ: ทุกคนอัปภาพลงเพราะเราทำริบบิ้นออกมาน่ารักแหละ
ดูสิ
เรย์จิ: อย่างนี้นี่เอง เป็นการตอบรับที่ดี
แล้วเรื่องคำใบล่ะ? มีคนที่ไขปริศนาออกรึยัง?
คานาตะ: อ๊ะ เจ้าคำใบ้ที่ลิงก์ไปยังเว็บ teaser ที่เราซ่อนไว้ในภาพปรินท์น่ะเหรอ?
ตอนนี้คงยังไม่มีใครไขออกละมั้งน้า
น่าจะใช้เวลาสักวันนึงมั้งน่ะ
เรย์จิ: งั้นเรอะ ถ้าอย่างนั้นก็กำลังดี
เว็บ teaser นั่น ยังไงก็จะกลายเป็นเว็บหลักสำหรับ Secret Live ละนะ
ยิ่งไขออกได้ไวไป ความตื่นเต้นจะลดลงเปล่า ๆ
คานาตะ: ที่เป็นงี้ได้เพราะฉันเป็นคิดปริศนาเองด้วยละเนอะ!
ยุ่งยากสุดก็ตอนปรับระดับความยากง่ายเนี่ยแหละ~
อ๊ะ คุณ AP ก็จะให้ริบบิ้นฉันด้วยใช่ม้า?
- ตัวเลือก a - “กำลังจะให้อยู่พอดีเลยครับ/ค่ะ!”
คานาตะ: ขอบใจน้า
ฉันเองก็ถ่ายรูปแล้วอัปลงโซเชี่ยลบ้างด้วยดีมั้ยนน้อ
- ตัวเลือก b - “แน่นอน ผม(ฉัน)เตรียมไว้สำหรับทุกคนเลยครับ/ค่ะ”
คานาตะ: จริงเหรอ? เป็นงานไม่เบาเลยนี่
งั้น ให้ทุกคนผูกริบบิ้นแล้วออกไปเล่นไลฟ์ดีกว่า!
คานาตะ: ผูกไว้ตรงไหนดีน้า
ที่แขนดีมั้ย หรือจะที่ผมดี……
คานาตะ: ถ้าเป็นชูคุงละก็ ผูกไว้ที่ผมคงจะเหมาะน่าดูเนอะ
รุ่นพี่คาราสึมะ ไปผูกให้เขาซะหน่อยสิ
เรย์จิ: อา
ถ้าอย่างนั้น ฉันเอาริบบิ้นไปให้ทุกคนด้วยเลยแล้วกัน
คานาตะ: อ๊ะ รอก่อน ๆ !
ฉันจะเป็นคนให้ริบบิ้นส่วนของพี่เอง เพราะงั้นวางทิ้งไว้ก่อนนะ
คานาตะ: ฉันอยากจะผูกริบบิ้นในตำแหน่งที่เข้าคู่กันได้ด้วย……
ถ้าอย่างนั้น ผูกที่แขนน่าจะดีสุดละละ
……เท่านี้ก็ ฮึ้บ
คุณ AP ดูเป็นไงบ้าง?
- ตัวเลือก a - “ดูดีเลย เหมาะมากครับ/ค่ะ!”
คานาตะ: คานะจัง ไม่ว่าจะอะไรก็ดันเหมาะกับทุกอย่างละนะ
แต่ว่า ขอบใจนะ!
- ตัวเลือก b - “เท่มากเลยครับ/ค่ะ! แฟนคลับต้องยินดีด้วยแน่ ๆ ครับ/ค่ะ”
คานาตะ: เหรอ งั้นก็โล่งไป
ทุกคนคงอยากจะทำตามขึ้นมาด้วยละเนอะ
คานาตะ: งั้น ฉันไปหาพี่ก่อนน้า
เรย์จิ: คานาตะ อย่าทะเลาะกันก่อนขึ้นไลฟ์ละ
คานาตะ: รู้แล้วละน่า
ไม่ได้เข้าคู่กันกับพี่นานแค่ไหนแล้วนะ? ดีใจจัง~
ตอนที่ 3
[ ห้องพักศิลปิน ]
ชู: คานาตะ ยังดูอะไรในเน็ตอีกเหรอ
ติดเน็ตจริง ๆ นะนั่น
คานาตะ: อะไรเนี่ย ฉันอ่านความรู้สึกหลังไลฟ์อยู่ต่างหากเล่า!
น่าจะต้องชมฉันเพราะขยันขันแข็งกับกิจกรรมวงดนตรีด้วยเถอะ?
ชู: ส่วนที่นายสนใจมีแต่เรื่องตัวเองกับฮารุกะเท่านั้นใช่มั้ยล่ะ
ยิ่งกว่าเรื่องนั้น คำใบ้ในริบบิ้นตอนนี้เป็นยังไงแล้ว?
คานาตะ: อ่า--- นั่นอะนะ ตอนนี้เป็นที่พูดถึงกันเยอะแยะเลยละ
ทุกคนชอบพวกไขปริศนาขบคิดถึงทฤษฎีต่าง ๆ พวกนั้นละเน้อ
คานาตะ: ฉันเพิ่งพูดกับรุ่นพี่คาราสึมะไปเหมือนกัน
ว่าตอนนี้คงยังไม่มีใครไขปริศนาออกแหละ น่าจะไขกันได้พรุ่งนี้ละมั้ง?
คานาตะ: แต่ว่าไป ฉันไม่ได้คิดให้มันยากอะไรขนาดนั้นน้า
หรือว่าหัวฉันดีเกินไปรึเปล่าเนี่ย?
ชู: เอาเถอะ ถ้าทุกคนถกกันมากมายดีก็แล้วไป
แต่ถ้าผ่านไปแล้วยังไม่มีใครไขออกนั่นแหละถึงจะเดือดร้อนเอา
ชู: เพราะถ้าทุกคนไม่สามารถเข้าไปถึงเว็บ teaser ได้
ก็จะไม่เห็นตัวคำใบ้สู่ Secret Live ด้วย
คานาตะ: ก็จริงอะน้า
ถ้าไม่รีบไขให้ออก อะไร ๆ ที่เราวางไว้หลังจากนี้ก็ไร้ความหมายขึ้นมาละเนอะ
ชู: ใช่น่ะสิ
ดูเว็บ teaser จากนั้นก็เข้าร่วมไลฟ์ครั้งถัดไป……
ชู: โหมไฟให้ตั้งความคาดหวังที่มีต่อ Secret Live จริงได้
ต้องค่อย ๆ ไต่ระดับความครื้นเครงให้กับผู้ชมละนะ
- ตัวเลือก a - “ไขปริศนาริบบิ้น ยากจริง ๆ ครับ/ค่ะ……”
คานาตะ: เอ๊ะ คุณ AP ก็ด้วยเหรอ!?
ฉันไม่ได้ตั้งใจคิดให้มันซับซ้อนอะไรขนาดนั้นนะ
- ตัวเลือก b - “คิดปริศนาริบบิ้นยังไงเหรอครับ/คะ?”
คานาตะ: ความลับ---
ฉันคิดปริศนาครั้งแรกเลย ว่าแล้วคานะจังเนี่ยอาจจะเป็นอัจฉริยะก็ได้!
คานาตะ: ถ้าทำอะไรได้ง่าย ๆ ก็น่าเบื่อจะตายใช่มั้ยล่ะ
จากมุมของฉัน คนที่พยายามอย่างสุดฝีมือกับของแบบนี้ได้
ออกจะน่าอิจฉาจะตายไป
คานาตะ: ยิ่งไปกว่านั้นอะนะ
เมื่อไหร่เราจะถ่ายคลิปโปรโมทลงเว็บหลักเหรอ?
ชู: ไปถามเรื่องตารางกับเรย์จิซะสิ
เห็นว่าเป็นสเกลขนานใหญ่ คิดว่าคงอีกนานกว่าจะได้ถ่ายนะ
คานาตะ: อย่างงี้เอง แต่ว่า ถ้าท่าทางน่าสนุกก็ไม่เป็นไร!
ตัวคอนเซปต์ก็ไม่ได้แย่ด้วย ออกแบบเอฟเฟคก็จัดเต็มอย่างนี้
คานาตะ: ฉันดูสตอรี่บอร์ดมาแล้ว มีช่วงที่กำกับให้ฉันกับพี่ประชันหน้ากันด้วย
ฉันตั้งตารอเล่นตรงนั้นมากเลยละ
- ตัวเลือก a - “จริง ๆ แล้ว ผม(ฉัน)เป็นคนขอให้กำกับแบบนั้นละครับ/ค่ะ!”
คานาตะ: อย่างนั้นเหรอ! คุณ AP
รู้งานดีไม่เบาเลยนี่นา
- ตัวเลือก b - “คิดว่าจะได้จับภาพที่เท่มาก ๆ ของทั้ง 2 คนได้น่ะครับ/ค่ะ!”
คานาตะ: พวกเราออกจะเท่มาตั้งแต่ต้น เลยต้องออกมาเท่แน่นอนอยู่แล้วก็เถอะนะ!
ชู: อารมณ์ดีเสียจริง
นี่เป็นคลิปโปรโมทที่สำคัญ ตั้งใจให้มันดี ๆ ละ
คานาตะ: วางใจฉันได้เลย!
อ้า--- ช่วยถึงวันถ่ายทำจริงเร็ว ๆ ได้มั้ยน้า
ตอนที่ 4
[ ทางเดินในอาคาร ]
ทาดาโอมิ: คุณ AP ขอบคุณที่เหน็ดเหนื่อยครับ
วันนี้ก็ฝากเนื้อฝากตัวกับไลฟ์ด้วยนะครับ
คานาตะ: ฉันเองก็ฝากด้วยน้า~
เอาละ ๆ เรียกแรงฮึดแล้วไปกันเล้ย!
ทาดาโอมิ: คานาตะคุง ดูท่าทางสนุกนะ
อดทนรอที่จะเล่นไลฟ์ไม่ไหวหรือเปล่านะ
คานาตะ: ก็น้า แล้วก็นี่ หลังจบไลฟ์นี้แล้ว
เราจะปล่อยเว็บหลักให้คนเห็นแล้วนี่
คานาตะ: ฉันอยากให้ทุกคนเห็นคลิปโปรโมทที่แปะอยู่ในนั้นไว ๆ น่ะ!
ทาดาโอมิ: อา คลิปที่ถ่ายทำด้วยกันกับฮารุกะคุงสินะ
คุณสตาฟชมมาว่าออกมาดูดีมาก ๆ เลยนะ
คานาตะ: ฮึ่ฮึ่ม แน่อยู่แล้ว!
ทาดาโอมิ: ประชันกันกับฮารุกะคุง เป็นงานกำกับภาพที่เท่มากเลยเนอะ
คนที่เป็นแฟนคลับทั้งหลายก็น่าจะยินดีด้วยใช่รึเปล่านะ
คานาตะ: คงใช่น่ะสิ~
คนที่เมนพวกเราฝาแฝด น่าจะลมจับกันละมั้งเนี่ย?
คานาตะ: นี่ คุณ AP ถัดไปไม่มีอะไรแบบนี้แล้วเหรอ?
ถ้าเป็นประมาณนี้ละก็ จะมาเท่าไหร่ฉันก็จะให้ความร่วมมือนะ
- ตัวเลือก a - “ผม(ฉัน)จะไปคิดไอเดียหลาย ๆ แบบมานะครับ/คะ! อย่างเช่น……”
คานาตะ: เห--- จะถ่ายคลิปชีวิตประจำวันของสมาชิกวงทุกคนเหรอ?
ดีเลยนี่
- ตัวเลือก b - “ถ้ามีความสนุกตั้งตารอที่แตกต่างจากงานโปรโมทก็ดีนะครับ/นะคะ”
คานาตะ: อื้ม ๆ
ถ้ามีแต่พวกประกาศข่าวไรงั้นคงเบื่อแย่เลยอะเนอะ
คานาตะ: นี่ รุ่นพี่คุรามะ ถ้าเกิดจะมีอะไรอย่างนี้อีก
ครั้งหน้าเราอยากจะลองถ่ายคลิปกันเองดูมั้ย?
ทาดาโอมิ: แบบนั้นก็น่าสนใจดีนะ
ถ้าเป็นพวกเรากันเอง น่าจะดึงอีกด้านที่แตกต่างจากปกติขึ้นได้หรือเปล่านะ
คานาตะ: ใช่มะ
ถ้าเป็นฉัน ฉันมั่นใจว่าจะถ่ายคลิปพี่ที่เท่ระเบิดสุด ๆ ได้นะ!
คานาตะ: เพราะต่างคน ต่างเห็นภาพที่มีแต่ตัวเองเท่านั้นที่มองเห็นละเนอะ
- ตัวเลือก a - “ผม(ฉัน)จะไปเตรียมกล้องดี ๆ มาให้นะครับ/นะคะ!”
คานาตะ: ดีเลย--- ฝากด้วยนะ!
- ตัวเลือก b - “ขอรับไอเดียไปนะครับ/นะคะ!”
คานาตะ: เย้---! เก่งสมกับเป็นคานะจัง!
คานาตะ: แต่ว่านะ ถ้าแค่หมุนกล้องไปมาคงจะไม่เวิร์กละเนอะ
พี่คงจะไม่ยอมพูดอะไรออกมาด้วย
คานาตะ: ถ้าเป็นแบบนั้น ชูคุงคงจะไม่ปล่อยให้ OK ด้วย
อืมม ทำไงดีนะ?
ทาดาโอมิ: ถ้างั้น ลองปรึกษากับเรย์จิคุงดูมั้ย?
เขาน่าจะช่วยคิดด้วยกันได้นะ
คานาตะ: นั่นสิ คงจะเอาอย่างนั้นละกัน
คานาตะ: งั้น คุณ AP
เรารีบไปหารุ่นพี่คาราสึมะกันเถอะ---!
ตอนที่ 5
[ ห้องพักศิลปิน ]
คานาตะ: อ้าา ไลฟ์วันนี้ก็สนุกไปเลย
พี่เล่นดนตรีไม่ให้แพ้ฉันอย่างเอาเป็นเอาตายด้วยเนี่ย……
ทาดาโอมิ: ผมเห็นแล้วรู้สึกน่าอมยิ้มขึ้นมาเลยละ
ทั้ง 2 คน เล่นดนตรีกันอย่างสนิทสนม แฟนคลับก็ดูดีใจด้วยเหมือนกัน
คานาตะ: ช่าย ๆ ไม่มีแฝดที่ไหนจะสนิทกันดีแบบพวกเราอีกแล้วละนะ!
……อะ แต่ว่านะ พวกรุ่นพี่คาราสึมะอะ โหดร้ายชะมัด?
คานาตะ: ไอ้คลิปชีวิตประจำวันที่ว่านั่น กลายเป็นคลิปสัมภาษณ์ไปซะงั้นนี่
ฉันอยากจะถ่ายตัวพี่แท้ ๆ แต่โดนห้ามซะแบบนี้~
- ตัวเลือก a - “ต้องมีโอกาสครั้งหน้าอีกแน่ครับ/ค่ะ!”
คานาตะ: พูดแบบนี้
แสดงว่าคุณ AP จะสร้างโอกาสครั้งหน้าให้ใช่ม้า
- ตัวเลือก b - “ครั้งหน้า มาพยายามกันเถอะครับ/ค่ะ!”
คานาตะ: ครับ ๆ
ถ้ามีครั้งหน้าอะนะ!
ทาดาโอมิ: จะว่าไปแล้ว เมื่อครู่มีการเผยแพร่เว็บหลักออกสู่สาธารณะแล้วสินะครับ
อีกทั้ง ผมได้ยินมาว่าคลิปโปรโมทที่ลงในนั้น ห้ามนำไปอัปโหลดซ้ำ
ทาดาโอมิ: แต่ว่า เหมือนคลิปจะแพร่กระจายออกไป และเป็นที่พูดคุยกันของผู้คนกันสินะครับ
อย่างรุนแรงเลย
คานาตะ: เหมือนจะงั้นนะ ว่าไป รุ่นพี่คุรามะเนี่ย
เป็นพวกคว้านแผลใจของคนด้วยรอยยิ้มจริง ๆ นะเนี่ย~
ทาดาโอมิ: เอ๊ะ ทำไมล่ะ?
ผมตั้งใจจะชมนะ
คานาตะ: บริษัทของคุณ AP เขาพยายามจะจัดการกับปัญหานี้อยู่
พูดงี้ก็เหมือนไม่เอาใจใส่เขาน่ะสิ
ทาดาโอมิ: งั้นเหรอ กลายเป็นว่าสร้างความรู้สึกที่ต้องแบกความรับผิดชอบไปสินะ
แต่ว่าไป คนทำเขาไปอัปโหลดซ้ำได้ยังไงกันนะ?
คานาตะ: ไม่รู้สิ เอาเถอะ มันน่าคงมีวิธีของมันอยู่แล้วละ
ทาดาโอมิ: ใครเป็นคนอัปโหลดซ้ำคนแรกกันนะ
คนที่เป็นคนเผยแพร่ ก็น่าคงจะเป็นคนทำ……
คานาตะ: ฉันม่ายสน ยิ่งกว่าเรื่องนั้น
เรามาเริ่มถ่ายคลิปสัมภาษณ์กันมั้ย? พวกเราเป็นคู่กันนี่
คานาตะ: เห็นบอกมาว่าถ้าถ่ายเสร็จแล้วก็ให้กลับบ้านได้ด้วยใช่มะ
รีบ ๆ ทำให้จบ ๆ ดีกว่า
ทาดาโอมิ: อืม คุณ AP จะเป็นคนถ่ายคลิปที่ผมเป็นคนตั้งคำถาม
และคานาตะคุงเป็นคนให้คำตอบสินะครับ
ทาดาโอมิ: ถ้าอย่างนั้น เริ่มกันเลยครับ
(ภาพตัด)
ทาดาโอมิ: ช่วงถามตอบคงประมาณนี้
สุดท้าย คานาตะคุงมีข้อความอะไรฝากผู้ชมรึเปล่านะ?
คานาตะ: อืมม งั้น
คนที่ไม่ได้มาดูไลฟ์วันนี้ มาไลฟ์ลับกันให้ได้เลยนะ!
ระหว่างนี้คงจะรู้วิธีเข้าร่วมแล้ว อย่าลืมเช็คข่าวกันด้วยนะ~
คานาตะ: ……ประมาณนี้ละมั้ง
เท่านี้โอเคยัง?
- ตัวเลือก a - “ทุกคนบันทึกภาพออกมาได้วิเศษมากเลยครับ/ค่ะ!”
คานาตะ: คร้าบ งั้น ขอบคุณที่เหนื่อยฮะ
- ตัวเลือก b - “โอเคครับ/ค่ะ!”
คานาตะ: อ๊ะ แต่ยังไง ช่วยเอาที่ถ่ายไว้มาให้ฉันดูด้วยนะ
ถ้าออกมาแปลก ๆ ก็คงต้องถ่ายใหม่อีกรอบ
คานาตะ: คลิปสัมภาษณ์ของพี่จะเป็นฟีลแบบไหนกันน้า
คุณ AP เอาคลิปพี่มาให้ฉันดูด้วยนะ!
ตอนที่ 6
[ ห้องพักศิลปิน ]
คานาตะ: ในที่สุดก็ถึงวันแสดง Secret Live เนอะ!
นานเลยกว่าจะมาถึงวันนี้~
คานาตะ: ถึงจะยุ่งยากไปนิด แต่ไลฟ์วันนี้จุคนได้เพียบมากที่สุดละเนอะ
เป็นที่จับตามองสิ พยายามสักหน่อยแล้วกัน---
ฮารุกะ: ……แกเล่นให้มันดี ๆ แต่แรกสิ
ชู: ทั้งฮารุกะทั้งคานาตะ จะทะเลาะกันสุดเหวี่ยงบนเวทีไปก็เชิญเลย?
ถ้าทำ ก็จะกลายเป็นกระแสอีกอย่างละนะ
คานาตะ: อะฮะ ๆ จะไปทะเลาะกันได้ไงเล่า
พวกเราสนิทสนมกันดีนี่นา
คานาตะ: แต่ว่าไปแล้ว เพราะคลิปที่โดนอัปโหลดซ้ำและข่าวที่หลุดออกไป
ทำให้ไลฟ์เป็นที่จับตามากขึ้นนี่ เหมือนประชดกันเลยเน้อ
เอ๋ ยังไงก็คงเป็นพวกชูคุงที่ทำใช่มั้ยล่ะ?
คานาตะ: เฮ้อ ฉันพยายามคิดปริศนาและถ่ายคลิปโปรโมทแท้ ๆ
ทั้งหมดนี่กลายเป็นวิ่งเต้นบนมือของชูคุงอีกแล้วเหรอเนี่ย~
ชู: แล้วมันจะทำไม?
มีคำพูดที่ว่าถ้าเรื่องจบดีทุกอย่างก็โอเคนี่
ชู: ถึงเรียกว่า Secret Live แต่ถ้าผมไม่ทำอะไรเลย
คงจะเห็นภาพว่าผลลัพธ์จะออกมาเละเทะใช่มั้ยล่ะ
- ตัวเลือก a - “ผม(ฉัน)ไม่สามารถทำให้ออกมาดีได้ ต้องขออภัยอย่างยิ่งจริง ๆ ครับ/ค่ะ…….”
คานาตะ: เอ้า ชูคุงกับรุ่นพี่คาราสึมะ
เคลื่อนไหวโดยปิดเป็นความลับกับคุณ AP ด้วยใช่มั้ยล่า
ไม่ต้องไปวิตกอะไรนักหรอก
- ตัวเลือก b - “คุณคานาตะ ขอโทษที่ทำให้คุณรู้สึกไม่ดีไปนะครับ/นะคะ”
คานาตะ: ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรหรอกน่า
วงดนตรีนี้อะนะ อะไรแบบนี้เนี่ยคือเรื่องปกติธรรมดาน่ะ
ฮารุกะ: ……พวกที่คิดแผนอะไรเบื้องหลังนั่นละที่ผิด
ชู: ผมไปแจ้งให้บริษัทของคุณ AP ตามลำดับขั้นตอนแล้วนะ?
เรื่องเผยแพร่คลิปโทรโมทนั่นก็ได้รับอนุญาตมาล่วงหน้าด้วย ทุกอย่างคือเรื่องของธุรกิจไงล่ะ
คานาตะ: ตรงนั้นน่ะ ใช้งานได้ฉลาดแกมโกงจริง ๆ ละน้า
ชู: ที่ตั๋ว Secret Live ขายหมดทันที
เป็นเพราะพวกผมทุกคนร่วมแรงทำให้เกิดขึ้นได้นะ?
คานาตะ: คร้าบ ๆ ให้เรื่องนั้นมันเป็นแบบนั้นแล้วกัน
ว่าไป ส่วนของปริศนา มีแต่ฉันที่คิดแทบทั้งนั้นนะ
คานาตะ: คนที่สามารถไขปริศนาได้ด้วยตัวเอง จะมีสักกี่คนกันนะ~
- ตัวเลือก a - “น่าสงสัยจริง ๆ นะครับ/นะคะ!”
คานาตะ: ใช่ม้า แต่ถึงตอนนี้คงจะตรวจสอบอะไรไม่ได้แล้วมั้ง
- ตัวเลือก b - “ให้แยกจำนวนตอนนี้คงจะเป็นเรื่องยากนะครับ/นะคะ”
คานาตะ: งั้นเหรอ--- งั้น ถ้าเกิดมีรอบหน้า
ช่วยทำให้ส่วนนี้ตรวจสอบได้ด้วยนะ
ชู: คิดจะไล่ตามพลังของการแพร่กระจายข้อมูลในโซเชี่ยลก็ไม่ไหวแล้วน่า
ผมไม่คิดจะไปวิเคราะห์แยกแยะอะไรหรอกนะ
ฮารุกะ: กลับกัน เลือกที่จะใช้ประโยชน์กับพลังนั่นใช่มั้ยล่ะ เจ้าพวกนี้น่ะ
คานาตะ: เอาเถอะ เอาเป็นว่า คนที่รอเราอยู่ที่นั่งผู้ชมตอนนี้
คือคนที่อยากจะมาฟังเสียงดนตรีของพวกเราละนะ
คานาตะ: ถ้างั้น ต้องแสดงการเล่นที่เท่จับใจให้ซะแล้วละมั้งเนี่ย
จากนั้น ฉันจะทำให้ทุกคนเป็นแฟนคลับคานะจังให้เอง
After Story --- NORMAL ---
[ สตูดิโอฝึกซ้อม ]
คานาตะ: อ้าา มานึกถึงตอนนี้แล้วยังหงุดหงิดไม่หายเลยเนี่ย
เรย์จิ: ถึงไลฟ์จะจบไปแล้ว แต่ยังรู้สึกค้างคาอะไรงั้นเรอะ
คานาตะ: ก็เนี่ย ฉันน่ะทำทั้งคิดปริศนา ถ่ายคลิปโปรโมท ซ้อมดนตรี
ออกจะพยายามให้สุด ๆ ขนาดนี้เลยนะ?
ชู: ก็นะ ถึงจะรวบรวมผู้ชมมาให้จับตาได้
แต่อารมณ์ร่วมของผู้ชมกลับงั้น ๆ ละนะ
คานาตะ: ทั้งที่เว็บไซต์และคลิปเอง
ออกจะทำออกมามีคุณภาพสูงแท้ ๆ น้า
คานาตะ: ไม่เห็นจะเข้าใจเลย
คุณ AP คิดว่าทำไมเหรอ?
- ตัวเลือก a - “ขออภัยจริง ๆ ครับ/ค่ะ ที่ไม่สามารถสื่อเสน่ห์ของทุกคนออกมาได้!”
คานาตะ: เอ๋ เป็นเพราะงั้นเหรอ?
นี่มีเรื่องที่ต้องคิดถึงมากกว่าเหตุผลนี้รึเปล่า
- ตัวเลือก b - “มีการตอบรับที่ดีจากคนที่เป็นแฟนคลับนะครับ/นะคะ!”
คานาตะ: ก็น้า
แต่ว่า ให้มันจบแค่นั้นก็ไม่มีความหมายน่ะสิ
เรย์จิ: มีเรื่องที่ไม่เป็นไปตามที่คาดการณ์เอาไว้
แต่เรื่องผิดพลาดที่เกิดขึ้นนี้ จะนำไปปรับปรุงในครั้งหน้านั่นละ
ชู: ครั้งนี้มันช่วยไม่ได้ละนะ
พวกผมเองก็เกิดเรื่องพลการอะไรไม่รู้จากงานของ Outsource ด้วยละนะ
คานาตะ: ถ้าทั้ง 2 คนพูดงี้ ก็บ่นอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้วสิ
เอาเถอะ ครั้งหน้าต้องแสดงความเท่ออกมาให้เห็นอีกแล้วสิ
ชู: ปรับอารมณ์แล้วเริ่มครั้งหน้าไป ผมไม่ให้เวลาว่างมาพักผ่อนหรอกนะ
เรย์จิ: พวกเรากลายเป็นมืออาชีพแล้วละนะ
ต้องคอยท้าทายสิ่งใหม่ ๆ อย่างสม่ำเสมอเรื่อย ๆ
คานาตะ: ค้าบ
คานาตะ: คุณ AP ก็ช่วยพยายามเต็มที่
แต่ครั้งนี้เป็นเพราะความสามารถพวกเรายังไม่เพียงพอละเนอะ
เรย์จิ: จะว่าไปแล้ว คุณ AP
ในฐานะพวกเราแล้ว ยังคิดอยากจะร่วมงานกับบริษัทของคุณอีกครับ
ชู: ถ้ามีแผนงานอะไรดี ๆ จะพกมาบอกไม่ต้องหวั่นโดนโทษซะละ
- ตัวเลือก a - “เข้าใจแล้วครับ/ค่ะ! มาทำให้ผลลัพธ์ออกมาดียิ่งกว่านี้กันครับ/ค่ะ”
คานาตะ: เห ใจกล้าดีนี่
- ตัวเลือก b - “จะเอาไปปรึกษาหัวหน้านะครับ/นะคะ……”
คานาตะ: ก็เป็นเรื่องที่ ไปปรึกษาแล้วเขาไม่ให้ อะนะ
เรย์จิ: ผมฝากความหวังไว้ที่คุณ AP นะครับ
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ
คานาตะ: ฉันเองก็ฝากด้วยนะ
ครั้งถัดไป เอาแผนงานที่ฉันกับพี่โชว์ฟอร์มเด่น ๆ มาให้ด้วยน้า
After Story --- GOOD ---
[ สตูดิโอฝึกซ้อม ]
คานาตะ: อ่า---ซ้อมตัวเปื่อยละเนี่ย
เราเพิ่งจัด Secret Live จบไปไม่นานนี้เองนี่
ชู: อะไรละนั่น สภาพหลุดลอยอย่างนี้
คานาตะเป็นพวกเหนื่อยกับของแค่นั้นรึไง?
เรย์จิ: คงจะแค่งอนอยู่แน่ครับ
คานาตะ: ก็ใช่น่ะซี่ ฉันไปยุใส่พี่ในไลฟ์จริงหลายต่อหลายครั้ง
แต่พี่ไม่ยอมเล่นตามฉันเลยนี่นา
ชู: นั่นเพราะคานาตะวิ่งเต้นมากไปไงล่ะ กลับกัน
ควรจะขอบคุณฮารุกะที่ช่วยปรับดนตรีให้เข้ากันจะดีกว่า
คานาตะ: แต่ว่านะ ที่พี่ด้นสดเดี่ยว ๆ ตรงนั้น
กลายเป็นกระแสให้คนพูดถึงในโซเชี่ยลเลยนะ!?
เรย์จิ: รู้อยู่แล้ว ฉันคอยเช็คคอมเมนท์ของแขกหลังชมอยู่นะ
คานาตะ: ตัวไลฟ์อาจจะไปได้สวย
แต่ฉันไม่ยอมรับหรอกนะ---!
- ตัวเลือก a - “ผม(ฉัน)คิดว่าทุกคนแสดงได้ยอดเยี่ยมนะครับ/นะคะ!”
คานาตะ: ถ้าโดดเด่นไปพร้อมกันกับพี่
ก็จะยอดเยี่ยมมากกว่านี้ได้อีกแท้ ๆ ……
- ตัวเลือก b - “คอมเมนท์ที่มีให้คุณคานาตะก็เยอะนะครับ/นะคะ!”
คานาตะ: เรื่องแค่นั้นฉันรู้อยู่แล้วน่า---
ฉันไม่พอใจเพราะไม่ได้พูดถึงพร้อมกันกับพี่ต่างหาก!
เรย์จิ: อย่าไปทำให้คุณ AP ลำบากใจนักเลย
คานาตะ: กลุ่มคันเบ็ด*ในนี้ก็มีแต่ฉันกับพี่ด้วย
ทั้งที่ก็มีวิธีอื่นให้โชว์คู่ด้วยแท้ ๆ
ชู: ถ้าพวกนายสนิทกันมากกว่านี้
ก็คงจะไปปรึกษาเพื่อเตี๊ยมกันแต่แรกได้รึเปล่าล่ะ?
คานาตะ: ฉันกับพี่สนิทกันอยู่น่า!
แค่พี่ชอบงอนเป็นประจำเท่านั้นเอง!
ชู: ในสายตาผมก็เห็นนายพอกันนั่นละหนอ?
เรย์จิ: จะว่าไปแล้ว คุณ AP
คลิปที่ใช้บนเว็บไซต์ครั้งนี้
ผมขอรับไฟล์ต้นฉบับได้หรือเปล่าครับ?
คานาตะ: อ๊ะ! จริงด้วย
ฉันก็อยากได้!!
- ตัวเลือก a - “เดี๋ยวผม(ฉัน)จะเตรียมส่งให้ทันทีครับ/ค่ะ!”
คานาตะ: เย้---! คุณ AP เป็นคนดีจริง ๆ ด้วย!
- ตัวเลือก b - “คุณคานาตะ อยากได้คลิปของคุณฮารุกะใช่หรือเปล่าครับ/คะ?”
คานาตะ: อย่างนั้นแหละ
ถ้ารู้แล้วก็รีบเตรียมส่งมาให้หน่อยนะ
คานาตะ: ฉันร่วมงานกับคุณ AP ให้ด้วยกันอีกครั้งก็ได้น้า
ชู: นายเป็นเงินสดที่เข้าใจง่ายดีนะ คานาตะไม่ใช่คนซับซ้อนนี่ดีเสียจริง
คานาตะ: ก็ถ้าคอยเชียร์ฉันกับพี่ละก็นะ
คุณ AP ครั้งหน้าก็ฝากตัวด้วยนะ
*กลุ่มคันเบ็ด เป็นชื่อเรียกในแวดวงดนตรีของญี่ปุ่น หมายถึงนักดนตรีที่เล่นกีตาร์และเบส
After Story --- HAPPY ---
[ ทางเดินในอาคาร ]
คานาตะ: ฮ้า--- เหนื่อยหน่อยนะ!
ทุกคนครึกครื้นกันใหญ่ฉันเลยพยายามไปด้วยจนได้!
เรย์จิ: อา เป็นไลฟ์ที่ดีกว่าที่ประเมินไว้ละนะ
โล่งไปที่ทุกสิ่งที่เตรียมทั้งหมดผ่านไปได้ด้วยดี
ฮารุกะ: ไม่เท่าไหร่นี่…… ต่อให้ไม่ต้องวางแผนลับอะไรก็คงออกมาได้ดีไหมล่ะ
คานาตะ: เอ๊ะ หรือว่าพี่ยังติดใจเรื่องก่อนขึ้นไลฟ์อีกเหรอ?
เป็นพวกฝังใจแค้นอะไรกับแบบนี้เนอะ พี่เนี่ย
คานาตะ: แต่ว่าไม่เห็นจะเป็นไร พี่เองก็สนุกกับไลฟ์ดีนี่นา?
ก็เห็นทำหน้าแบบนั้นนี่
ฮารุกะ: ……หุบปากซะ
เรย์จิ: เท่าที่ดูในโซเชี่ยลตอนนี้ก็ออกมากำลังเป็นที่พูดถึง
โพสต์ที่ติดแฮชแท็กก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
คานาตะ: จริงด้วย! งี้เท่ากับว่า
ทุกคนจบแบบแฮปปี้เอนด์แล้ว ดีจังเลยเนอะ!
- ตัวเลือก a - “ทุกคนเท่มากเลยครับ/ค่ะ!”
คานาตะ: เป็นไลฟ์ที่เท่ที่สุด
ในบรรดาวงดนตรีที่คุณ AP รับผิดชอบมากเลยใช่มั้ยล่า?
- ตัวเลือก b - “Arrange ของคุณคานาตะก็มีการตอบรับที่ดีนะครับ/นะคะ!”
คานาตะ: เหมือนเรื่องนี้จะมีเขียนลงในโซเชี่ยลเหมือนกัน
เห็นคนที่เข้าใจเยอะขนาดนี้ฉันก็ดีใจนะ
คานาตะ: นี่ มีคนที่เขียนอะไรที่เกี่ยวกับพี่เยอะอยู่นะ
อย่างเท่มากเลย หรือจะแสดงได้เยี่ยมไปเลย งี้
ฮารุกะ: ………
คานาตะ: นี่แน่ะ--- พี่รับคำชมไปดี ๆ เถอะน่า
คานาตะ: ก็นะ คอมเมนท์พวกนี้เขารู้แต่เรื่องผิว ๆ ของพี่ละนะ
ไม่มีใครที่เข้าใจตัวฮารุกะเท่าฉันแล้วด้วย
ฮารุกะ: ……ชิ
(เดินออก)
คานาตะ: อ่า พี่ไปซะแล้ว
เรย์จิ: นั่นเพราะนายไปพูดหว่านแบบนั้นน่ะสิ
คานาตะ: ไม่ได้หว่านอะไรเลยนะ แค่ทำตัวสนิทสนมกันเท่านั้นเอง!
เรย์จิ: ให้ตายสิ…..
อีกอย่าง ถ้าไม่รีบเก็บกวาดเดี๋ยวรถจะมารับแล้วนะ
คานาตะ: เอ๊ะ เวลาผ่านไปขนาดนั้นแล้วเหรอ!? พวกฉันก็ต้องรีบไปแล้ว
- ตัวเลือก a - “ขอบคุณที่เหน็ดเหนื่อยนะครับ/นะคะ!”
คานาตะ: ฮะ ๆๆๆ ร่าเริงเต็มเปี่ยมจนถึงช่วงสุดท้ายเลยเนอะ~
การทักทายเป็นสิ่งสำคัญละนะ
- ตัวเลือก b - “โอกาสหน้า ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ/นะคะ!”
คานาตะ: ส่วนที่มองไปข้างหน้าจุดนี้ อาจจะไม่แย่ก็ได้นะ
งั้นแล้วเจอกัน ในเร็ว ๆ นี้นะ
คานาตะ: คุณ AP เนี่ย ถึงดูบ้างานอย่างนี้
แต่ค่อนข้างแยกแยะและเข้าใจสถานภาพตัวเองมากกว่าที่คิดนะ
คานาตะ: ถ้าเจอกันครั้งหน้า
ฉันจะบอกร้านคาเฟ่ที่แนะนำให้นะ ไปละ!
