PUCHI GONAVIS (Gekkan Bushiroad 2021/10)
ซื้อทางออนไลน์ได้ตามเว็บร้านหนังสือญี่ปุ่นทั่วไป https://gekkan-bushi.com/latest
อ่านฟรีได้ที่ https://comicbushi-web.com/episode/13933686331793879517
ห้ามนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์เด็ดขาด
- บทแปลทั้งหมดเป็นการแปลส่วนตัวเท่านั้น
- เราเลือกแปลภาษาถิ่นของตัวละครเป็นภาษากลางทั้งหมดนะคะ
----------------------
PUCHI GONAVIS: Phrase 22 ฤดูพายุไต้ฝุ่น
คำโปรย: พายุที่ก่อตัวก่อนพายุโหม...!?
-1-
[ประชิดตัวใกล้ไต้ฝุ่นที่แกร่งสุดๆ]
ทาดาโอมิ: ฝนตกหนักมากเลย…
คานาตะ: เพราะพายุลูกใหญ่เข้าอะน้า～
เรย์จิ: งั้นหรือครับ... เข้าใจแล้วครับ
---
เรย์จิ: เราจะยกเลิกการแสดงวันพรุ่งนี้
ฮารุกะ: ห๊า!?
---
เรย์จิ: สภาพอากาศที่ทำให้การขนส่งสาธารณะหยุดชะงักลง
ทำให้ไม่สามารถเปิดไลฟ์เฮาส์ให้แสดงตามปกติได้ล่ะนะ
ทาดาโอมิ: น่าเสียดายแต่ว่าช่วยไม่ได้สิเนอะ
คานาตะ: งี้หมายความว่า…
---
คานาตะ: พรุ่งนี้ฉันก็จะได้อยู่กับพี่ที่บ้านทั้งวันเต็มๆ เลยน่ะสิ!?
ปัง! (เสียงปิดประตู)
-2-
[เปลี่ยนพรมซะด้วยนะ]
คานาตะ: พรุ่งนี้คุณแม่บ้านก็มาที่นี่ไม่ได้ด้วยน่ะสิ?
ไหนจะกินข้าวนอกบ้านไม่ได้ งี้ทำไงดีอ่ะ?
---
เรย์จิ: ฉันเตรียมสต็อกไว้สำหรับหลายวันอยู่
แต่ละคนก็กินตามใจชอบแล้วกัน
ชู: ถึงอาหารของพวกผมจะพร้อมดียังไง
แต่ของปารุจังน่าจะไม่พอรึเปล่า?
---
เรย์จิ: ฮะ?
เทกระจาด
[ปารุจัง (แอกโซลอเติล)]
[อาหารของปารุจัง]
---
ชู: แย่ซะแล้วสิ น่าสงสารเจ้าหนูจัง
คิกคิก♡
ชู: ต้องรีบไปซื้อให้ซะแล้วสิเนอะ เรย์จิ?
-3-
[ทาดาโอมิขี้สงสัย]
คานาตะ: รุ่นพี่คาราสึมะ จะออกไปทั้งฝนกระหน่ำงี้หรอ?
ลำบากกับการรับมือนายท่านแย่เลยเน้อ～
---
เรย์จิ: เดิมทีไอ้นั่นมันคือแอกโซลอเติลที่นายเป็นคนเริ่มเลี้ยงไม่ใช่รึไง?
คานาตะ: ม่ายหวายอ่า!
ฉันไม่รู้เรื่องอาหารของมัน แถมไม่อยากเปียกด้วยนี่นา!
ไปดีมาดีนะค้าบ!
---
ไปหาพี่ดีกว่าา♡
ทาดาโอมิ: คานาตะคุงเนี่ย...
---
ทาดาโอมิ: บางครั้งก็เรียกชูคุงว่านายท่านเนอะ
จะบอกว่าเพราะตระกูลคาราสึมะรับใช้ใต้ตระกูลอุจิกาวะรึเปล่านะ?
นั่นน่ะ
เรย์จิ: เป็นแค่คำแขวะที่ชี้ถึงเด็กเปรตเอาแต่ใจทำอะไรตามใจชอบดีแต่พึ่งบารมีเงินทองและอำนาจของพ่อแม่ต่างหากล่ะ
-4-
[ไต้ฝุ่นครั้งแรก]
เดินเล่น! เดินเล่น!
วาตารุ: วันนี้ออกไปเดินเล่นไม่ไหวหรอกปองจัง
---
บันริ: ดูสิ ทั้งฝนทั้งพายุแรงขนาดนี้เลยนะ
---
อ๊าาา (เสียงเร็น)
---
บันริ: เร็นคุง!
วาตารุ: ย แย่แล้ว!
เดินเล่น? เดินเล่น?
-4-
[เปลี่ยนจากการเดินเล่น]
[ปองจังที่หงอยเพราะออกไปเดินเล่นไม่ได้]
---
[คิเคียวริโอะที่หงอยเพราะออกไปวิ่งไม่ได้]
วาตารุ: ขนาดนั้น!?
---
ริโอะ: เพราะฉันขยับวอร์มร่างกายเป็นกิจวัตรล่ะนะ…
ยูโตะ: ไปออกกำลังกายที่เล่นในร่มก็ได้นะ เอ้านี่
[Balance Ball]
---
คลุกๆๆๆ
เร็น: ปองจังง!
-5-
[กลับถึงกลางสายฝน]
ปัง (เสียงเปิดประตู)
เรียว: ยินดีต้อนรับกลับนายุตะ
เรออน: เหวอ
แฉะ
---
เรออน: พกร่มไปแล้วยังจะมีสภาพงั้นอีก!?
---
เช็ดๆ ฟู่ๆ
---
เคนตะ: ตอนนี้น้ำอุ่นมีไอกำลังดี
ไปแช่น้ำตอนนี้เถอะ
เรออน: ไปดูแลแบบเตรียมพร้อมซะทุกเมื่อแบบนี้มันยังไงกันครับ คุณเคนตะ!
-6-
[หยาดหยดที่ไหลลง]
นายุตะ: แช่อ่างไรไว้ทีหลัง ตอนนี้ฉันจะเขียนโน้ตเพลงใหม่
เคนตะ: ถ้านายป่วยเป็นไข้มันจะแย่เอา
ขอร้องล่ะ ช่วยไปอาบน้ำก่อนด้วย
---
เรออน: ให้ตายสิ… (เช็ดพื้น)
---
ฮุ่ย ฮุ่ย (เสียงออกกำลัง)
แหมะ แหมะ
---
เรออน: คุณมิยุกิ! ผมบอกแล้วไงว่าอย่าเล่นกล้ามในห้องนั่งเล่น!
มิยุกิ: ให้ทำไงล่ะ เทรนนิ่งยิมมันปิดนี่นา
-7-
[วันพักผ่อนในพายุโหม]
ไดม่อน: สตูดิโอที่จองไว้โทรมาแคนเซิลแล้ว
เห็นว่าเพราะพายุเข้าเลยไม่สามารถเปิดบริการได้
---
โคฮารุ: นานทีสมาชิกทุกคนจะมีวันหยุดตรงกัน
ซ้อมรวมที่สตูดิโอกลับต้องเลื่อนเรอะเนี่ย...
เฟลิกซ์: น่าเสียดายสุดซึ้ง
---
จุน: ไต้ฝุ่นดันมาเข้าเฉพาะวันแบบนี้ มันต้องเป็นเพราะโชคร้ายของผมแน่ๆ…
จุน: มีแต่ผมที่หยุดทุกวัน… ขอโทษนะคับ…!
โคฮารุ: เอาน่า โทรไปบอกโทโมรุซะ
---
โทโมรุ: กลับกัน คืนนี้ผมได้นอนค้างที่บริษัทสบายเลย!
โคฮารุ: นั่นมันแย่ไม่ใช่หรอวะ
-7-
[เพิ่มความรุนแรงของพายุเข้าไป]
เปรี้ยง
เพล้ง
---
โคฮารุ: เฟลิกซ์ นายไม่ค่อยถูกกับฟ้าผ่าเรอะ?
เฟลิกซ์: เสียงก้องกังวาลของมันไม่เสนาะหูเสียเท่าไหร่น่ะ
---
จุน: อะ ไฟดับ…
---
เฟลิกซ์: ถึงเวลาของผู้ที่ใช้ชีวิตท่ามกลางความมืดมิดแล้วสินะ!
ตื่นตัว
จุน: ทำไมถึงร่าเริงขึ้นมาล่ะ!?
-8-
[รายงานสถานการณ์ปัจจุบัน]
โคเฮย์: กลับมาแล้ว! อาโออิ โทษที แต่ช่วยหาเสื้อใหม่กับซักเจ้านี่…
เปียกปอน
อาโออิ: … หรอ อืม..
---
โคเฮย์: … โอ๊ะ
อาโออิ: พ่อกับแม่ยังแข็งแรงก็ดีแล้ว
...อืม ไต้ฝุ่นจะเข้าที่นี่วันพรุ่งนี้น่ะ
---
อาโออิ: ตอนนี้ฝนก็ตกหนักอยู่แหละ
แต่เทียบกับฝนในนางาซากิแล้วน่ารักไปเลยล่ะ
อาโออิ: ส่วนทุกคน? สบายดีเลย
อืม ไม่เปลี่ยนไปจากสมัยที่อยู่นางาซากิเลย...
---
โคเฮย์: … นี่ เครื่องซักผ้าเนี่ย ถ้าซื้อตอนนี้มันจะราคาเท่าไหร่น่ะ?
อาโออิ: ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิดจนปวดหัวจะแย่น่ะ!
-9-
[เสียงฝนที่ก้องภายในหัวใจ]
ฟูตะ: งือ… เกลียดฝนจังเลย…
ยามาโตะ: ฟูตะเกลียดฝนนี่นะ
---
ยามาโตะ: ฉันไม่ได้รังเกียจฝนที่ตกหนักรุนแรงแบบนี้นักหรอก
ซ่าา
ยามาโตะ: พอปิดตาลง แล้วเงี่ยหูฟังดีๆ…
---
ซ่าา (เสียงเทข้าว)
---
ยามาโตะ: ไงล่ะ?
ไงล่ะ? บ้านเอ็งดิ
มิซากิ: ไม่รู้เรื่องอะไรเลยเว้ย เฮ้ยเดี๋ยวจะปิดหน้าต่างด้านนอกละ
ซ่าา
-10-
[แม้จะไม่เห็นหน้า]
คานาตะ: ไลฟ์ถูกยกเลิกซะได้ น่าเสียดายเนอะพี่
ฮารุกะ: หนวกหู… อย่ามาพูดกวนตีนกันสิวะ
---
คานาตะ: เพลงใหม่ที่จะเล่นในไลฟ์มันยากมากเลยนี่เนอะ
พี่ไฟแรงกับมันน่าดูเลยนี่นา ฉันเข้าใจนะ ก็เราเป็นพี่น้องกันนี่นา
---
คานาตะ: ทั้งเรื่องที่พี่ลดเวลาดูรายการฮีโร่
ที่ปกติพี่จะดูย้อนหลังอาทิตย์ละ 3 ครั้ง แต่เพราะซ้อมเลยเหลือแค่ 2 ครั้ง
ทั้งเรื่องที่พี่เครียดจนเพิ่มปริมาณและชนิดของไอศกรีมที่ซื้อมา
วาบ
---
คานาตะ: เพราะงั้นตอนนี้พี่เลยกำลังติดไอศกรีมรสประเภทพิสตาชีโอ
ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ฉันเข้าใจพี่หมดทู้กอย่างเลย
ฮารุกะ: ขนลุกเว้ยไอ้เชี่ย!
ตึง (เสียงถีบประตู)
-11-
[ซึบซับไปถึงจิตใจ]
เรย์จิ: ดีจริงที่ยังมีร้านที่เปิดอยู่… เหวอ! (ลมพัดกระดาษแปะหน้า)
---
เรย์จิ: ไอ้นี่… โอ้ย!? (ลมพัดถังขยะกระแทก)
---
เรย์จิ: เวร… ถ้าชูมาเห็นเข้าคงเป็นปลื้มสุดๆแน่ๆ
ฉันยังมีสภาพน่าขันอย่างที่เคยทำกับฉันแม้จะเป็นในที่ที่ชูไม่เห็นอย่างนี้...
---
เรย์จิ: ฉันจะไปนึกภาพชูมันเป็นตุเป็นตะทำบ้าอะไร! มีสติสิวะ ตัวฉัน!
-12-
[คืนที่น่าเบื่อหน่าย]
ทาดาโอมิ: อาหารของปารุจังยังมีสำรองอยู่เลย...
---
ทาดาโอมิ: ทั้งอย่างนั้น ทำไมเรย์จิคุงถึงยังอุตส่าห์ถ่อออกไปซื้อข้างนอกนะ
ชู: นั่นเพราะคงคิดว่าถ้าไม่รีบๆออกไปซื้อ เดี๋ยวซองอาหารที่สำรองไว้ก็โดนเททิ้งล่ะนะ
---
ทาดาโอมิ: ชูคุงตั้งใจจะเททิ้งก่อนที่เรย์จิคุงจะกลับมาด้วยหรอ?
ชู: จะทำอย่างนั้นมันก็ได้
---
ชู: แต่เรย์จิคงคาดเดาไว้แล้วล่ะนะ…
ไปทำอะไรตามที่อีกฝ่ายคาดการณ์ไว้ มันน่าเบื่อจะตาย
-13-
[พายุเริ่มก่อตัวต่อจากนี้]
เรย์จิ: กลับมาแล้วครับ...
โทรม
ชู: เหนื่อยยากน่าดู กลับมาไวกว่าที่คิดแฮะ
ถ้าอย่างนั้นก็น่าจะยังทันอยู่นะเนี่ย?
เรย์จิ: ยังทัน… เรื่อง?
---
ชู: ผมแจ้งข่าวผ่าน SNS ไปตะกี้ว่าจะจัดไลฟ์สดผ่านสตูดิโอส่วนตัวของผมในคืนนี้น่ะ
ดูสิ♡
เรย์จิ: เดี๋ยว… คืนนี้!?
---
คานาตะ: ได้แสดงด้วยแหละ! ดีจังเลยเนอะพี่!
ฮารุกะ: ไม่ดีเว้ย แกอย่ามาทำเป็นเล่นสิวะ!
ทาดาโอมิ: เรย์จิคุง คาดการณ์เรื่องนี้ไว้รึเปล่า?
---
เรย์จิ: เออ ฉันควรจะคาดการณ์เรื่องนี้ไว้แล้ว!
เวรเอ๊ย… รีบๆเตรียมตัวเข้า!
ทาดาโอมิ: (เรย์จิคุงท่าทางสนุกเชียว… สมแล้วที่เป็นชูคุง)
คำโปรย: ไร้พ่ายต่อฝนโปรยและพายุโหม!
=โปรดติดตามตอนต่อไป=
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น