วันอังคารที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2564

AAside - [Card Story] 4⭐︎ Kurama Tadaomi [จิตวิญญาณสีขาว]

AAside official website: https://aaside.bushimo.jp บทแปลทั้งหมดเป็นการแปลส่วนตัวเท่านั้นค่ะ

------


Card Story

4⭐︎  Kurama Tadaomi [จิตวิญญาณสีขาว]

วิธีการปลด: อัพเกรดการ์ดถึงขั้น 3



ชื่อตอน: สิ่งที่ไม่เข้าใจ



[ แชร์เฮาส์วง εpsilonΦ ]


เรย์จิ: ทาดาโอมิ ขอโทษที่ขัดระหว่างอ่านหนังสือ

แต่นายเห็นชูบ้างรึเปล่า?


ทาดาโอมิ: ชูคุงออกไปข้างนอกแล้วล่ะ

ดูท่าทางจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษด้วย… ไปนัดเจอกับใครหรือเปล่านะ


เรย์จิ: เวลาที่ชูอารมณ์ดีก็ไม่ได้จะมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นหรอก …

เอาเถอะ ขอโทษที่รบกวน


ทาดาโอมิ: อ๊ะ เรย์จิคุง… ผมขอถามอะไรบางอย่างได้หรือเปล่า


ทาดาโอมิ: มีจุดที่ยังไงก็ผมไม่เข้าใจอยู่ ในนวนิยายที่ผมกำลังอ่านอยู่น่ะ


เรย์จิ: นิยาย? ชื่อเรื่องคือ “ความเวทนาของผู้ล้างแค้น” เรอะ…

ใช้ชื่อเรียบง่ายดีนะ แล้ว นายอยากจะถามอะไรล่ะ?


ทาดาโอมิ: ตัวเอกของเรื่องในนิยายนี้

เขาแต่งงานกับเพื่อนสมัยเด็ก และใช้ชีวิตร่วมกันอย่างร่มรื่นเป็นสุข

ไปพร้อมกับการหาโอกาสเหมาะสมที่จะล้างแค้นน่ะนะ


เรย์จิ: ล้างแค้น…?


ทาดาโอมิ: สมัยเด็กที่ตัวเอกต้องพลัดพรากจากครอบครัวไปคนละทิศละทาง

สาเหตุก็เพราะเพื่อนสมัยเด็ก และสิ่งนั้นก็ยังคับแค้นอยู่ในใจตัวเองมาตลอดหลายสิบปี


เรย์จิ:


ทาดาโอมิ: และแล้ว ในบทสรุปของเรื่องราว ตัวเอกของเรื่องก็สามารถฆ่าเพื่อนสมัยเด็กได้

ในที่สุด ความแค้นที่มีมานานนับหลายปีก็ได้รับการสะสาง แต่ว่า…

ผมสงสัยว่า ถ้าลงเอยอย่างนั้น ทำไมเขาถึงเลือกแต่งงานตั้งแต่แรกกันนะ...


เรย์จิ: ถ้าเป็นตัวตนที่อยู่ใกล้ชิดที่สุด ก็น่าจะสะดวกต่ออะไรหลายๆอย่างรึเปล่าล่ะ

เข้าใกล้สนิทชิดเชื้อเพื่อให้อีกฝ่ายประมาทตน…

เป็นพล็อตที่พบได้ทั่วไปในเรื่องประเภทแนวล้างแค้นล่ะนะ


ทาดาโอมิ: งั้นหรอ แบบนี้นี่เอง…

แต่ว่า ถ้าอย่างนั้นผมก็ยิ่งไม่เข้าใจการกระทำสุดท้ายของตัวเอกเลย


ทาดาโอมิ: หลังจากที่ฆ่าเพื่อนสมัยเด็กลงไป ตัวเอกของเรื่องก็ร่ำไห้

กอดซากศพอย่างแนบแน่น ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานเพียงใด… และเรื่องก็จบลงตรงนั้น


เรย์จิ: คงเกิดความรู้สึกรักใคร่ให้ระหว่างใช้ชีวิตกับอีกฝ่ายที่เคียดแค้นโดยไม่รู้ตัว

นั่นก็เป็นพล็อตที่พบได้ทั่วไปเหมือนกัน


ทาดาโอมิ: จริงหรอ? ผมจินตนาการไม่ออกเลย

เรย์จิคุง เข้าใจความรู้สึกของตัวเอกดีจังเลยเนอะ


เรย์จิ: ...อย่างนายจะไปเข้าใจอะไร?


ทาดาโอมิ: เอ๊ะ?


เรย์จิ: ...ฉันไปล่ะ


(เสียงเดินออก)


ทาดาโอมิ: เรย์จิคุง……..?

ทำยังไงดี ผมไปทำอะไรให้เขาโกรธหรือเปล่านะ…...



(End)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น