KimiSute (Kimi ga mita Stage e) official website: https://kimisute-game.jp
- ภายในเนื้อเรื่องอาจจะมีบทสนทนาของผู้เล่นในบทบาท Assistant Producer (ขออนุญาตย่อว่า AP) แม้จะไม่มีการระบุเพศไว้ แต่เนื่องจากมีการใช้คำพูดสุภาพ เลยจะขอลงท้ายเป็น ‘ครับ/ค่ะ’ ด้วยเช่นกัน
- หากมีตัวละครที่พูดภาษาถิ่น เราจะขอปรับเป็นภาษากลางเนื่องจากไม่มีความเชี่ยวชาญมากพอ
- บทแปลทั้งหมดเป็นการแปลส่วนตัวเท่านั้น
------
Card Story
SR - Matoba Wataru [ถือโอกาสริเริ่ม]
สามารถอ่านควบคู่กับเนื้อเรื่องอีเวนท์ เพื่อเข้าใจสถานการณ์ได้มากขึ้นค่ะ
Event Story theōria ยามโพล้เพล้ → https://aykawtt.blogspot.com/2024/09/kimisute-event-story-gyroaxia-psilon.html
ถือโอกาสริเริ่ม --- Verse ---
[ สตูดิโอถ่ายแบบ ]
------ก่อนเริ่มงานถ่ายแบบนิตยสาร
ทาดาโอมิ: คุณมาโตบะ ผมขอถามเกี่ยวกับการแต่งคำร้องของเพลง
ที่พูดคุยตอนสัมภาษณ์เมื่อครู่นี้ได้หรือเปล่าครับ?
วาตารุ: ได้สิ มีอะไรเหรอ?
ทาดาโอมิ: คุณบอกว่าได้รับแรงบันดาลใจแต่งเนื้อเพลง มาจากหนังสือและบทกวี
ไม่ทราบว่าพอจะบอกละเอียดกว่านี้ได้ไหมครับ?
วาตารุ: อืม~ ผมได้ประกายไอเดียจากเสียงสะท้อนจากถ้อยคำ ไม่ก็
สำรวจเวียนรอบความรู้สึกซึ่งเกิดจากภาพที่ปรากฎให้เห็นผ่านการอ่าน…..
วาตารุ: คิดว่าน่าจะแตกต่างกันไปในแต่ละโอกาสนั้น ๆ นะ
มันก็มีครั้งที่แค่จู่ ๆ นึกขึ้นมาได้แล้ว อ๊ะ รู้สึกตัวในตอนนั้นเหมือนกัน
ทาดาโอมิ: เป็นอย่างนั้นนี่เอง ผมคิดว่าจะลองนำไปใช้อ้างอิง
เมื่อถึงเวลาที่ชูคุงไหว้วานให้ผมเขียนเนื้อเพลงดูนะครับ
วาตารุ: อืม แล้วฝั่งคุรามะ แต่งเนื้อเพลงยังไงเหรอ?
ทาดาโอมิ: เขียนขึ้นจากภาพที่ปรากฎให้เห็นด้วยสายตาจริง ๆ ตรงหน้าครับ
ผมไม่สามารถเขียนของจริงได้ หากไม่ได้สังเกตการณ์จริง ๆ น่ะครับ
ทาดาโอมิ: ยกตัวอย่างเช่น หากจะทำความเข้าใจความรู้สึกของนกที่บินไม่ได้
การได้ลองเห็นสิ่งนั้น ๆ จริง ๆ เป็นวิธีที่ดีที่สุดใช่มั้ยล่ะครับ?
วาตารุ: แต่ว่า การได้เห็น “นกที่บินไม่ได้” ของจริง ไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องยากเหรอ?
แถมตัวเองคงจะไม่สามารถทำเรื่องน่าสงสารอย่างการหักปีกนกได้หรอก
ทาดาโอมิ: (อา อย่างนี้นี่เอง สิ่งที่ผมตั้งใจจะทำในตอนนั้น
จะกลายเป็น “ทำเรื่องน่าสงสาร” ไปอย่างนั้นเหรอ……)
วาตารุ: แต่ว่า วิธีการร้อยเรียงความเป็นจริง
ผ่านการสังเกตการณ์สิ่งที่เห็นตรงหน้าจริง ๆ ก็ดูน่าสนใจนะ
วาตารุ: ผมเองก็ลองแต่งเนื้อเพลงไปพลางสังเกตสิ่งต่าง ๆ ดูบ้างดีมั้ยนะ
ทาดาโอมิ: หากคุณแต่งคำร้องออกมาได้แล้ว ผมขอดูด้วยได้หรือเปล่าครับ
ผมอยากรู้ว่าคุณมาโตบะจะเขียนออกมาแบบไหนครับ
วาตารุ: ฮึฮึ เรื่องนั้นไว้เพลงเสร็จสมบูรณ์แล้วลองฟังดูนะ
ถึงตอนนั้น ช่วยบอกความรู้สึกของคุรามะให้ผมฟังด้วยนะ
ถือโอกาสริเริ่ม --- Bridge ---
[ แชร์เฮาส์วง Argonavis ]
------หลังนิตยสารวางขาย
ยูโตะ: ฉันเห็นภาพวาดของวาตารุแล้วนะ!
ทำอะไรสนุก ๆ อย่างกิจกรรมวาดภาพเหมือนด้วยเนี่ย
วาตารุ: อืม แต่ผมอายนิดหน่อยน่ะนะ……
เพราะภาพผมก็ไม่ได้ไปทางวาดเก่งอะไรด้วย
วาตารุ: แต่ว่า ทางทีมได้เตรียมพวกอุปกรณ์วาดรูปหรือพู่กันแบบมืออาชีพเอาไว้
ผมเลยคิดว่าต้องพยายามวาดรูปออกมาให้ได้แล้ว น่ะ
เร็น: ผมชอบภาพวาดของวาตารุนะ
บันริ: ฉันด้วย! ก็เป็นภาพประกอบที่มีบรรยากาศ
นุ่มนวลอ่อนโยน คล้ายกับวาตารุคุงเลยนี่นา
ริโอะ: อา เป็นฉันก็ไม่สามารถวาดภาพแบบนี้ออกมาได้หรอก
ยูโตะ: ภาพวาดของริโอะ ถ้าให้พูดว่าฝั่งไหนก็เป็นภาพเหมือนจริงนี่นะ
ฟีลแบบเอาไปลงในหนังสือเรียนศิลปกรรมไม่ก็ตัวอย่างภาพวาดแรเงางี้
วาตารุ: วาดภาพก็เก่งด้วยนี่ ริโอะจะทำอะไรก็ทำได้หมดจริง ๆ เลยเนอะ
บันริ: เนอะ ไม่ต้องพูดถึงเร็นคุงเลย
ทั้งฉันและยูโตะคุงก็ไม่ได้วาดภาพเก่งขนาดนั้น อิจฉานะเนี่ย!
ยูโตะ: ก็นะ แต่ว่าบันริถนัดวาดแนวตัวการ์ตูนใช่มั้ยล่ะ?
ฉันเห็นภาพวาดเล่นปองจังอยู่ ออกมาน่ารักมากเลยนี่
เร็น: เอ๊ะ! ผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย!
ดีจังเลย อยากเห็นจัง
บันริ: ยูโตะคุงพูดอะไรเว่อร์วังงี้
ก็ไปดึงความสนใจเร็นคุงจนได้ซะงั้น!
บันริ: ให้ฉันวาดแค่คนเดียวก็อายบอกไม่ถูก
ทุกคนมาแข่งวาดภาพเหมือนปองจังกันดีกว่า
ยูโตะ: แบบนั้นก็ดีเลย! วาดเสร็จแล้ว ก็ให้ปองจังมาเป็นคนเลือกด้วยว่า
ถูกใจภาพวาดของใครที่สุดกันเหอะ
ริโอะ: อา น่าสนุกดีนี่ มานี่สิ ปองจัง
ช่วยให้ความร่วมมือเป็นโมเดลและคณะกรรมการตัดสินให้ทีสิ
ปองจัง: โฮ่ง ๆ !
วาตารุ: อะฮะ ยิ้มส่ายหางไปมาใหญ่เชียว
เข้าใจว่าตัวเองจะได้ภาพวาดหรือเปล่านะ?
วาตารุ: ผมก็ต้องพยายามวาดออกมาให้น่ารักแล้วละ
(จบ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น