วันศุกร์ที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2564

AAside - [Character Story] Nijo Kanata ตอนที่ 5

AAside official website: https://aaside.bushimo.jp

บทแปลทั้งหมดเป็นการแปลส่วนตัวเท่านั้นค่ะ

เราเลือกแปลภาษาถิ่นของตัวละครเป็นภาษากลางทั้งหมดนะคะ


------


Character Story 

Nijo Kanata - 5 - คานาตะ กับ เกียวโต



[ แชร์เฮาส์วง εpsilonΦ ]



คานาตะ: ฮึฮึฮึ……!


ชู: มายิ้มคิกคักอะไรเนี่ย… ขยะแขยง


คานาตะ: อ๊ะ ชูคุง! ดูสิๆ!

ในลังนี้… ผ่าง~! ราเม็งทำเองที่บ้านคร้า~บ!


ชู: แหม ดีใจด้วยนะ งั้นผมกลับห้องล่ะ


คานาตะ: เหวอ ไม่สนสักกะแอะ!

น่าๆ มาดูหน่อยนึงสิ ราเม็งร้านเท็นอิจิ*เลยนะ?

เซตราเม็งรสเข้มข้นสำหรับ 6 มื้อ กับ หมูชาชูและหน่อไม้เม็มมะ!


 (*ชื่อย่อของ เท็นกะอิปปิง)


ชู: ผมจะไปรู้เรื่องพรรค์นั้นหรอ

จะยังไงก็ช่าง


คานาตะ: เอ๋… ชูคุง ไม่เคยกินราเม็งร้านเท็นอิจิใช่มะ

อร่อยแท้ๆน้า… แต่ก็คงไม่ได้กินละเน้อ… เป็นชูคุงนี่นา…


ชู: มาพูดอะไร ผมไม่เคยบอกว่าไม่เคยกินสักหน่อย


คานาตะ: เอ๊ะ เคยกินด้วยหรอ!? ราเม็งเท็นอิจิอะนะ!?


ชู: ผมเพิ่งพูดไปนี่


คานาตะ: เหวอ… จริงดิ…

ไปกินที่ไหนมาเนี่ย? เกียวโตหรอ?


ชู: หลังมาที่โตเกียวน่ะ

…ใช่ๆ


ชู: ผมไปกินด้วยกันกับฮารุกะมาล่ะ


คานาตะ: ………….


คานาตะ: ….เดี๋ยวนะ ……แป๊บ ฮะ….?

ไปกินกับพี่ สองคน….?


ชู: ใช่แล้ว


คานาตะ: เอ๋--!? พี่เนี่ยละก็

ทั้งที่ไม่ไปกินด้วยกับฉันเนี่ยนะ!?

แล้วถ้างั้นละทำไม!? ทำไมถึงไปกับชูคุงกันล่ะ!?


ชู: คานาตะไม่ได้กินกับฮารุกะหรอ? น่าสงสารจังน้า


คานาตะ: ทำไมอะทำไมอะ!? ไหงเงี้ย!?

ขี้โกงอะ! ขี้โกงเกินไปแล้วน้าชูคุง!


ชู: …เฮ้อ หดหู่ไม่ได้ดั่งใจเลย

ผมกลับห้องดีกว่า


คานาตะ: เดี๋ยวสิ! ยังคุยกันไม่จบนะ!

นายใช้วิธีไหนถึงชวนพี่ได้….


(เสียงปิดประตู)


คานาตะ: ชูคู้ง!!



(End)

AAside - [Character Story] Nijo Kanata ตอนที่ 4

AAside official website: https://aaside.bushimo.jp

บทแปลทั้งหมดเป็นการแปลส่วนตัวเท่านั้นค่ะ


------


Character Story 

Nijo Kanata - 4 - คานาตะ กับ เบส



[ สตูดิโอฝึกซ้อม ]



(เสียงเปิดประตู)


ฮารุกะ: …..


คานาตะ: อ๊ะ พี่!


ฮารุกะ: …..ชิ 


คานาตะ: ทำไมหันหลังกลับเลยล่ะ!? เดี๋ยวก่อนสิพี่!


ฮารุกะ: …..อึก อย่ามาแตะ!!


(เสียงปัดมือ)


คานาตะ: เจ็บๆๆ… ใจร้ายจังเลยอ่า พี่


คานาตะ: ห้ามกลับสิ เดี๋ยวก็จะเริ่มฝึกซ้อมแล้วนะ

ทุกคนใกล้จะทยอยกันมาแล้วละ


คานาตะ: จริงสิ งั้นเราสองคนมาซ้อมเสียงให้เข้ากันก่อนดีมั้ย?

ตามประสาพี่น้องที่สนิทกัน นะ เล่นกันนะ!


ฮารุกะ: หา? อย่ามาพูดจาน่าคลื่นไส้…..

ใครมันจะไปเล่นกับแก…..


คานาตะ: เอาน่าๆ

นั่นสิน้า…. เพลงนี้ล่ะเป็นไง?


(เสียงเล่นเบส)


ฮารุกะ: !!


(การเล่นของหมอนี่….)


คานาตะ: …………


ฮารุกะ: (Three Fingers วิธีการดีดโดยใช้นิ้วชี้ นิ้วกลาง นิ้วนาง ทั้งหมด 3 นิ้ว)

(เสียงดีดที่ลงไปที่สายเสียงสูงด้านล่างอย่างหนักแน่น…..

ไอ้เวรเอ๊ย…. มาดูถูกกันแบบนี้!!)


(ตัดภาพ)


คานาตะ: เฮ้อ… ไม่ได้จริงๆ ด้วยอ่า…….


ฮารุกะ: ห๊า?


คานาตะ: อืม~... มีอะไรที่ไม่พอกันนะ……


ฮารุกะ: (เล่นก๊อปได้อย่างสมบูรณ์แบบ…. แล้วยังจะ “ไม่ได้สักนิด” อีกเรอะ?)


ฮารุกะ: แก……


คานาตะ: อ๊ะ จริงสิ!

พี่ ลองเล่นเบสเหมือนเมื่อก่อนทีสิ!

ฉันชอบเบสของพี่ที่สุดในโลกเลย

แน่นอนว่าชอบพี่ในฐานะมือกีตาร์ตอนนี้ด้วยนะ?

แต่ว่า นั่นสิ เพราะพี่ทำให้ฉันเริ่มเล่นเบสด้วย…

พี่ในฐานะมือเบสเลยพิเศษไงล่ะ!


ฮารุกะ: ………..เฮ้ย หุบปากแฉะๆ ของแกซะ

จะมาพูดเรื่องของฉันรึไง?

แล้วแกยังจะมา----!!


(เสียงเปิดประตู)


ฮารุกะ: !!


ชู: อะไรกัน…. บรรยากาศน่าสนุกอยู่เลยนี่

มาคุยจิ๊จ๊ะใกล้ชิดระหว่างพี่น้องอะไรกันอยู่หรอ


ฮารุกะ: …….ชิ


คานาตะ: อ๊ะ พี่!


(เดินออกและปิดประตูดัง)


คานาตะ: อ๋า ไปซะแล้ว


ชู: ผมมาขวางหรอเนี่ย? ขอโทษน้า


คานาตะ: ไม่เป็นไรๆ

ฉันได้คุยกับพี่สองคนก็สนุกแล้วล่ะ!


คานาตะ: แต่ว่า…. ถ้าครั้งต่อไปได้คุยมากกว่านี้จะยิ่งดีเลยล่ะ



(End)

AAside - [Character Story] Nijo Haruka ตอนที่ 5

AAside official website: https://aaside.bushimo.jp

บทแปลทั้งหมดเป็นการแปลส่วนตัวเท่านั้นค่ะ

เราเลือกแปลภาษาถิ่นของตัวละครเป็นภาษากลางทั้งหมดนะคะ


------


Character Story 

Nijo Haruka - 5 - ฮารุกะ กับ เกียวโต




[ หน้าสถานี ]



ฮารุกะ: (......กินมื้อนี้เสร็จดีแล้วกลับดีกว่า)


???: อ้าว นั่นฮารุกะไม่ใช่หรอ


ฮารุกะ: ห๊า? ….. ชูเองเรอะ


ชู: มาเจอกันในที่แบบนี้ บังเอิญจังเนอะ


ชู: จังหวะดีเลย จากนี้ผมจะกินมื้อเที่ยงล่ะ

ช่วยมาเป็นเพื่อนกันหน่อยสิ?


ฮารุกะ: หา? ไปกินคนเดียวไป ฉันกินที่ร้านนั่นมาแล้ว


ชู: เห….? ร้านราเม็งเท็นกะอิปปิงเนอะ

ลูกคุณหนูนิโจกรุ๊ป ชื่นชอบรสชาติแบบชาวบ้านนี่เอง

ตลกเสียจริง เหมือนกับคานาตะเลยนี่


ฮารุกะ: !!


ชู: พอเป็นฝาแฝด เลยคล้ายกันกระทั่งของที่ชอบสิน้า


ฮารุกะ: พอได้แล้ว…. อย่ามาเหมารวมฉันเป็นเหมือนกับหมอนั่น

ฉันแค่เดินผ่านทางมาเลยเข้าร้านไปเท่านั้นล่ะ


(เสียงเดินออก)


ชู: จะไปไหนกัน

จะไม่ช่วยฟังคำขอของผมจริงๆ หรอ?


ชู: ก็เป็นร้านแนะนำของฮารุกะกับคานาตะเลยนี่นา

ผมอยากลองกินราเม็งที่นี่ขึ้นมาเลย


ฮารุกะ: บอกแล้วไงว่าฉัน…….!


ชู: อืม?


ฮารุกะ: …….ชิ นายกินไม่ได้หรอก


ชู: อ้าวหรอ? ผมไม่เคยเข้าร้านเลยไม่รู้นะ


ฮารุกะ: ไม่เข้ากับลิ้นรับรสแสนหรูของนายหรอก

นายกินน้ำซุปเยิ้มๆ รสชาติข้นๆ มันๆ ไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ


ชู: เหนียวหนึบขนาดนั้นเชียว?


ฮารุกะ: เฮ้อ….. “เหนียวหนึบ” กับ “เข้มข้น” ไม่เหมือนกัน

อย่าไปเหมารวมมันสิ


ชู: หืม…. ฮารุกะพูดถึงขนาดนั้น ยังไงๆ ผมก็จะกินมื้อเที่ยงที่นี่แหละ


ฮารุกะ: หา?


ชู: แต่ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจอะไรมาก ช่วยมาด้วยกันหน่อยสิ


ฮารุกะ: !! เฮ้ย ปล่อยฉัน……!


ชู: เอ้า ฮารุกะ รีบไปหน่อยสิ?


ฮารุกะ: เวรเอ๊ย…… ฟังหน่อยสิวะ!

ทำไมฉันต้องไปกับนายด้วย


ชู: ท้องกิ่วมากจนเกือบจะเรียกคานาตะมาด้วยแล้วนะเนี่ย

ถ้าบอกว่าฮารุกะอยู่ด้วยคงดีใจแย่เลย?


ฮารุกะ: ห๊ะ!? แก……. นิสัยดีเลิศซะเหลือเกินนะ


ชู: ฮุฮุ ขอบคุณที่ชมผมนะ

แล้วว่าไงล่ะ? ตัวผมจะยังไงก็ได้นะ


ฮารุกะ: …..ชิ กินไม่ได้ไม่รู้ด้วยนะเว้ย อย่ากินเหลือล่ะ


ชู: ขึ้นอยู่กับรสชาตินา ถ้าเข้ากับลิ้นผมได้ก็ดีเนอะ



(End)

AAside - [Character Story] Nijo Haruka ตอนที่ 4

AAside official website: https://aaside.bushimo.jp

บทแปลทั้งหมดเป็นการแปลส่วนตัวเท่านั้นค่ะ


------


Character Story 

Nijo Haruka - 4 - ฮารุกะ กับ กีตาร์



[ แชร์เฮาส์วง εpsilonΦ ]



(เสียงเปิดประตู)


คานาตะ: พี่อยู่ด้วย-- !


ฮารุกะ: ชิ หนวกหูชะมัด


(เสียงเดินออก)


คานาตะ: อ๊ะ รอก่อนสิพี่! ฉันมีเรื่องอยากจะขอร้องพี่นะ


ฮารุกะ: ห๊า? ใครมันจะไปฟังเรื่องของแก


คานาตะ: เอ๋…… พี่อย่าพูดแบบนั้นสิ

ฉันแค่อยากให้พี่เล่นเบสนิดหน่อยเอง!


คานาตะ: นะ ได้มั้ย? ขอร้องล่ะ!


ฮารุกะ: หนวกหู อย่ามาเข้าใกล้


คานาตะ: เดี๋ยวสิๆ!

เอ้านี่ ได้โน้ตเพลงใหม่มาจากชูคุงแล้วใช่ม้า?

พอเห็นแล้วนึกขึ้นมาได้เลย

ว่าครั้งนี้ฉันอยากจะดูเบสของพี่ไว้เป็นอ้างอิงอะนะ


ฮารุกะ: อย่ามาพูดจาเลอะเทอะ ใครมันจะไปเล่นกัน

ฉันเลิก----


คานาตะ: อ๊ะ หรือว่ายังคิดมากเรื่องที่พี่เลิกเล่นเบสเพราะฉันอยู่อีกหรอ?


ฮารุกะ: แกว่าไงนะ….?


คานาตะ: สบายๆ ไม่ต้องห่วงนะ

ก็เบสของพี่สุดยอดที่สุดแล้วนี่นา!


คานาตะ: การเล่นที่เคาะลงจังหวะอย่างแม่นยำ

ทั้งที่มีสัมผัสถึงตัวตนชัดเจน แต่กลับไม่ได้ขัดขวางเสียงรอบข้าง…

คนที่เล่นเบสได้สมบูรณ์แบบอย่างนั้น ไม่มีคนอื่นอีกแล้ว---


ฮารุกะ: ….อึก หนวกหูน่ารำคาญ!

อย่ามาแขวะกันสิวะ!!


คานาตะ: ไม่เอาน่า พี่อย่าโกรธขนาดนั้นเลย

ฉันขอร้องในเรื่องที่พี่ฝืนอยู่หรือเปล่านะ

….. อะ นั่นสิ พี่ไม่มีเครื่องเบสแล้วนี่เนอะ


ฮารุกะ: ฮะ…..


คานาตะ: ขอโทษที่ไม่ทันคิดนะ!

ไม่เป็นไรนะพี่ ฉันจะให้ยืมเบสของฉันเอง

ไปหยิบแปบเดียวเดี๋ยวกลับมา ช่วยรอก่อนนะ!


(เสียงปิดประตู)


ฮารุกะ: ชิ ใครมันจะไปรอวะ


ฮารุกะ: เวรเอ๊ย…. มาพูดอะไรตามใจชอบ……

ฉันเลิกเล่นเบสไปแล้ว…..


ฮารุกะ: (ฉันเล่นเหมือนกับสมัยก่อนไม่ได้อีกแล้ว แม้แต่เบสเครื่องที่ชินมือก็..….)


ฮารุกะ: (ทั้งที่ฉันควรจะให้….ความสำคัญกับมันมาก

แสดงว่าสำหรับตัวฉัน เบสเป็นแค่ของระดับแค่นั้นเองเรอะ)


ฮารุกะ: ………….


ฮารุกะ: (สักวันกีตาร์เองก็จะเป็นเหมือนเบส…?)


ฮารุกะ: ชิ ไม่ตลกนะเว้ย

ฉันจะเป็นมือกีตาร์ที่ระดับโลกยอมรับให้ได้


ฮารุกะ: (ถ้าไปถึงระดับนั้น ฉันจะได้ไม่ต้องลงเอยกับการทิ้งอะไรไปอีกแล้ว….)



(End)

AAside - [Character Story] Nijo Haruka ตอนที่ 3

AAside official website: https://aaside.bushimo.jp

บทแปลทั้งหมดเป็นการแปลส่วนตัวเท่านั้นค่ะ


------


Character Story 

Nijo Haruka - 3 - ฮารุกะ กับ  Artist ที่หลงใหล


[ แชร์เฮาส์วง εpsilonΦ ]



เรย์จิ: ……รายการดนตรีงั้นเรอะ

ฮารุกะก็ดูรายการโทรทัศน์ประเภทนี้ด้วยสินะ


ฮารุกะ: หา? ฉันไม่ได้ดู

มันมีไอ้โง่ที่เปิดค้างไว้แล้วออกไปข้างนอกไม่ใช่เรอะ


เรย์จิ: ส่วนใหญ่ คงจะเป็นคานาตะสินะ

ถ้านายไม่คิดจะดูก็ปิด---


เรย์จิ: ……หืม? วงดนตรีนี้… ฮารุกะก็รู้จักด้วยเรอะ?

วงที่มีฐานแฟนหลักที่ต่างประเทศ และมีมือกีตาร์ที่มีชื่อเสียงอยู่


ฮารุกะ: รู้อยู่ แล้วมันยังไง


เรย์จิ: ในสายตานายคิดว่ายังไง?


ฮารุกะ: ไม่รู้สิ


เรย์จิ: ท่าทางไม่สนใจสินะ

นั่นมือกีตาร์ที่ทุกคนต่างประเมินว่ามีฝีมือและเทคนิคเป็นเลิศเลยนะ?


ฮารุกะ: …….เทคนิคก็สูงใช้ได้นี่


เรย์จิ: มือกีตาร์ระดับนั้นแต่มีความเห็นเท่านั้นเองหรอ

ถ้ากลับกันแล้วคนแบบไหน นายถึงจะสนใจล่ะ?


ฮารุกะ: นายจะถามไปเพื่ออะไร


เรย์จิ: ความสนใจจากใจล้วนๆ น่ะ

แน่นอนว่าถ้านายไม่อยากตอบฉันก็ไม่ว่าหรอก


ฮารุกะ: …….นั่น


เรย์จิ: หืม? หมายถึงนิตยสารนี่เรอะ?


ฮารุกะ: มีคอลั่มพิเศษในบทนำอยู่ไง


เรย์จิ: …..เห เหนือคาดจังนะ

เป็นวงดนตรีที่ทำเพลงดีๆ อยู่ก็จริง….

แต่ไม่ได้มีเทคนิคที่โดดเด่นเป็นพิเศษออกมาเลยรึเปล่า

ฉันนึกว่านายจะให้ความสำคัญกับตรงนั้นสักอีก


ฮารุกะ: ……ไม่นี่

มือกีตาร์ที่เร่งขึ้นนำก่อนใคร และนักร้องนำที่รัวบทคำร้องไม่หยุด….

ถ้าเป็นปกติคงพังเละเทะไปแล้ว

แต่วงดนตรีนี้กลับรักษาบาลานซ์ไว้อย่างน่าประหลาด

ถึงวงจะเป็นอย่างนั้น แต่ก็ไม่ได้มีการเกรงอกเกรงใจน่าเบื่อหรือใส่ใจเกินเหตุ

สมาชิกแต่ละคนต่างทุ่มเทอย่างสุดแรง


เรย์จิ: อย่างนี้นี่เอง ฉันจะเก็บไว้เป็นข้อมูล


ฮารุกะ: ……ไม่ได้มีของที่จะเอาไปทำเป็นข้อมูลอ้างอิงได้ไม่ใช่เรอะ

แค่เรื่องไร้สาระ รีบๆ ลืมไปซะดีกว่า


เรย์จิ: ไม่มีทาง

เพราะฉันอยากจะทำความเข้าใจความชอบของสมาชิกในวงอยู่แล้วล่ะนะ


ฮารุกะ: นายไม่ได้พูดว่าถามเพราะสนใจจากใจล้วนๆ รึไง?

ไหนจะเป็นเรื่องแบบนี้อีก ทำความเข้าใจไปแล้วคิดจะทำอะไร…


เรย์จิ: ฉันคิดว่าเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับวงดนตรี

ที่จะรู้เซนส์ทางดนตรีที่แต่ละคนมุ่งเป้าไว้นี่?


ฮารุกะ: เฮอะ พวกเราไม่ได้มีเซนส์หรือทิศทางทางดนตรีอะไรนั่นไม่ใช่เรอะ


ฮารุกะ: (ฉันไม่สามารถเล่นดนตรีให้เหมือนกับวงดนตรีนี้ได้)

(.......อาจจะเพราะอย่างนั้น มันถึงได้น่าดึงดูดแบบนี้ไปซะเรื่อยละนะ)



(End)