วันพุธที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2564

AAside - [Card Story] 3⭐︎ Nijo Kanata [ทุกวันแสนสนุก]

AAside official website: https://aaside.bushimo.jp

บทแปลทั้งหมดเป็นการแปลส่วนตัวเท่านั้นค่ะ


คำเตือน

  • เนื้อหาอาจมีส่วนที่ทำให้รู้สึกไม่สบายใจได้ ควรใช้วิจารณญาณ

  • มีการใช้คำหยาบเพื่ออรรถรส


------


Card Story

3⭐︎  Nijo Kanata [ทุกวันแสนสนุก] วิธีการปลด: อัพเกรดการ์ดถึงขั้น 2




ชื่อตอน: ด้ายของพี่น้อง



[ร้านอาหาร]


พนักงานร้านไอศกรีม: ขอโทษที่ให้รอค่า! ไอศกรีมช็อกโกแลตสด รสลิมิเต็ดเฉพาะฤดูกาลนี้ค่ะ!

คืนบัตรสะสมให้นะคะ!


ฮารุกะ: … ครับ


พนักงานร้านไอศกรีม: ไม่ทราบว่ารับประทานพร้อมกับอีกท่านหรือเปล่าคะ?


ฮารุกะ: หา?


คานาตะ: ใช่คร้าบ! ขอช้อน 2 คันด้วยนะคร้าบ!


ฮารุกะ: …!! แก… ทำไม…


คานาตะ: แฮะๆ บังเอิญจังเลยเนอะ พี่



[สวนสาธารณะ]


คานาตะ: เดี๋ยวสิ! ไม่กินหรอ? เดี๋ยวละลายหมดนะ?


ฮารุกะ: อย่าตามมาสิวะ…! บ้าเอ๊ย… ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกตัวตอนหมอนี่ตามมา....


คานาตะ: ไม่ได้ตามมาสักหน่อย

ฉันแค่เดินผ่านหน้าร้านแล้วบังเอิญเจอพี่แค่นั้นเอง


ฮารุกะ: ยังจะกล้าพูด…!

เส้นนี้ไม่ใช่ทางผ่านโรงเรียน จะมาบังเอิญเจอได้ไงวะ!


คานาตะ: นั่น… เพราะเราเชื่อมโยงกันด้วยด้ายแห่งโชคชะตารึเปล่า?


ฮารุกะ: ขยะแขยง…!


คานาตะ: เจ็บจางเลย ฉันไม่ได้ล้อเล่นสักหน่อย


คานาตะ: อ๊ะ ร้านเมื่อกี้นี้ รับสมัครงานพิเศษอยู่นี่นา ฉันสมัครดีไหมน้า~


ฮารุกะ:  ห๊า!? แก…. กวนตีนกันรึไง!?


คานาตะ: เพราะเราเป็นแฝดกันละมั้ง ฉันเลยรู้เองโดยธรรมชาติเลยล่ะ

อย่างสิ่งที่พี่ชอบ สถานที่พี่ชอบ คนที่พี่ชอบน่ะ....


คานาตะ: พี่เองก็เหมือนกันใช่มั้ยล่ะ?

รู้ใช่เปล่า ว่าตอนนี้ฉันกำลังคิดอะไรอยู่?


ฮารุกะ: … เออ ใช่สิ รู้จนอยากจะคลื่นไส้

เรื่องที่แกตั้งใจไล่ต้อนฉันน่ะ....


ฮารุกะ: เมื่อกี้แกบอกว่าเข้าใจฉันดี... 

งั้นรู้อยู่แล้วสิว่าฉันเกลียดแกจากก้นบึ้งหัวใจขนาดไหน!?


ฮารุกะ:  รู้ทั้งรู้ ก็ยังจะไล่ตามหลังฉัน ไม่ว่าจะที่ไหน

มาแย่งชิงทั้งสิ่งของ สถานที่... และผู้คน… ที่ฉันชอบไป!!


ฮารุกะ: ด้ายโชคชะตาอะไรกันวะ…!!

ฉันไม่ปล่อยให้แกได้ใจไปมากกว่านี้แล้ว...!!


คานาตะ: อ๋า ไปซะแล้ว

แกล้งแรงเกินไปนิดนึงปะน้า


คานาตะ: อยากกินไอติมด้วยกันจังเลยน้า

แถมพี่ก็คงไม่ไปร้านนั้นอีกแน่เลย


คานาตะ: (... เอาเถอะ ฉันก็แค่วางกับดักต่อไปก็เท่านั้น)


คานาตะ: (แสดงให้ฉันเห็นมากกว่านี้ทีสิ ท่าทางของพี่ที่ตะเกียกตะกายจากด้ายของฉันที่พันรอบตัวอยู่น่ะ…)


End


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น