Event Story - εpsilonΦ: Sakura chiru, Haru no uta asobi AAside official website: https://aaside.bushimo.jp
บทแปลทั้งหมดเป็นการแปลส่วนตัวเท่านั้นค่ะ
เราเลือกแปลภาษาถิ่นของตัวละครเป็นภาษากลางทั้งหมดนะคะ
คำเตือน
เนื้อหาอาจมีส่วนที่ทำให้รู้สึกไม่สบายใจได้ ควรใช้วิจารณญาณ
------
Event Story
εpsilonΦ: การละเล่นบทเพลงวสันต์ยามซากุระโปรยปราย
ประเด็นที่น่าสนใจ: บ้านนิโจ, บ้านอุจิคาวะ (ความเห็นเจ้าของบล็อกค่ะ)
Prologue - การละเล่นบทเพลงวสันต์
[ แชร์เฮาส์วง εpsilonΦ ]
ชู: ฮึ่ม♪ ฮื—ม♪
อันนี้ใช้ทำแบบนี้… ดีเลยนี่ ท่าทางจะน่าสนุกขึ้นอีกนะเนี่ย
ทาดาโอมิ: ชูคุง ท่าทางสนุกจังเลย
คานาตะ: นึกอะไรสนุกๆ ออกรึเปล่านะ?
ชักจะอยากรู้แล้วอะ!
ชู: ฮึฮึ ยังเป็นความลับ
ช่วยรอจนกว่าแผนจะเรียบร้อยดีละกัน
ฮารุกะ: ชู… บอกไว้ก่อนว่าฉันไม่คิดจะร่วมมือกับการเล่นของนาย
ถ้าจะเล่นก็เชิญเล่นไปคนเดียวเถอะ
ชู: พ่อหนุ่มก็ไม่เอออออะไรกันเลยนะ
มัวแต่เป็นคนแบบนี้ เวลาผ่านไปนานแค่ไหนนายก็ไม่มีเพื่อนคบหรอก
ฮารุกะ: ห๊า?
คานาตะ: ชูคุง อย่าสิ!
พี่เขาเจ็บทางใจง่ายมากเลยนะ!
ฮารุกะ: ...ชิ อยู่กับพวกแกไม่ได้เลย…
(เสียงเปิดประตู)
เรย์จิ: ชู ขอเวลาสักครู่ได้หรือเปล่าครับ?
ชู: อะไร? ตอนนี้ผมยุ่งอยู่นะ
เรย์จิ: คุยสั้นๆ เดี๋ยวก็จบครับ
เมื่อสักครู่ มีการติดต่อจากพ่อบุญธรรม… จากบ้านคาราสุมะเข้ามา—-
ว่าให้ผมเข้าร่วมงานปาร์ตี้ที่บ้านตระกูลอุจิคาวะเป็นเจ้าภาพ
ซึ่งจะจัดขึ้นในเกียวโตช่วงสัปดาห์หน้าด้วย
เรย์จิ: และชูก็มีกำหนดการเข้าร่วมด้วยใช่มั้ยครับ
ชู: อา… ไอ้นั่นน่ะนะ
ผมโดนบอกมาว่าถ้าคนของบ้านอุจิคาวะไม่เข้าร่วมแล้วจะดูไม่ดีเลยให้โผล่หน้าไปด้วยน่ะ
แต่ในงานนั่น คงมีแต่พวกว่างๆ มาคุยเรื่องไร้สาระกันเท่านั้นนี่? ไม่ชอบเอาซะเลยน้า...
เรย์จิ: ครั้งนี้ มีการเชิญผู้เกี่ยวข้องในแวดวงการดนตรีเข้าร่วมด้วยนะครับ
หากคิดถึงเรื่องในอนาคต คงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเข้าร่วมหรือเปล่าครับ…
คานาตะ: งานปาร์ตี้ในเกียวโต?
งี้ชูคุงกับรุ่นพี่คาราสุมะ จะกลับเกียวโตกันหรอ?
เรย์จิ: อืม หลังจากงานปาร์ตี้แล้วฉันจะอยู่ที่นั่นสักพักด้วย
พอดีกับช่วงหยุดใบไม้ผลิน่ะนะ
เรย์จิ: แล้วพวกนายล่ะ จะทำอะไร? ใช้ช่วงหยุดฤดูใบไม้ผลิที่เกียวโตรึเปล่า?
ทาดาโอมิ: ผมว่าจะกลับบ้านล่ะ
เรย์จิ: งั้นหรอ… จะว่าไป ในช่วงหยุดยาว นายมักจะช่วยงานของทางบ้านเสมอนี่นะ
เรย์จิ: ฮารุกะกับคานาตะล่ะ?
คานาตะ: ทำอะไรดีน้า เพื่อนฉันชวนให้ไปเที่ยวด้วยน่ะสิ~
ฮารุกะ: ฉัน…
...…ยังไม่ตัดสินใจ
เรย์จิ: งั้นหรอ เอาเถอะ ถ้าทางบ้านยังไม่พูดอะไร
พวกนายจะทำอะไรก็ตามใจเถอะ
ทาดาโอมิ: หยุดฤดูใบไม้ผลิ…
ที่เกียวโตเอง คงเป็นช่วงที่ซากุระเริ่มผลิบานด้วยสินะ
ชู: นั่นสินะ…
ในช่วงปาร์ตี้ กำลังบานสะพรั่งเลยล่ะ
ทาดาโอมิ: … ชูคุง กำลังสนุกอยู่จริงๆ ด้วย
ชู: ก็นะ
ฮึฮึ ขอผมได้เล่นสนุกเต็มที่เสียหน่อยแล้วกัน
-------------
ตอนที่ 1 - การละเล่นบทเพลงวสันต์
[ สัปดาห์ถัดมา ]
[ แชร์เฮาส์วง εpsilonΦ ]
คานาตะ: พอทุกคนไม่อยู่แล้วเงียบจังเลยเน้อ พี่
ฮารุกะ: ...…
คานาตะ: ว่างจังเลยน้า~ หิวข้าวด้วย~...
อะ จริงด้วย! เราไปร้านราเม็นเท็นอิจิกันดีกว่าพี่!
พี่ก็ชอบเหมือนกันนี่นา?
ฮารุกะ: ไปกินคนเดียวไป ฉันไม่ไป
แล้วทำไมแกถึงยังอยู่อีก… บอกว่าจะไปเที่ยวไม่ใช่รึไง
คานาตะ: ไปสิ~ ตั้งแต่พรุ่งนี้น่ะ!
พี่อะ ถ้าอยู่ตัวคนเดียวจะเหงาแย่เลยรึเปล่า? ไหวมั้ย?
ฮารุกะ: ห๊า? ฉันจะไปเหงาเรื่องอะไร
แกเพี้ยนรึไง?
คานาตะ: เอาน่าๆ อย่าโกรธกันเลยนะ!
คานาตะ: ...อ๊ะ จริงสิ ถ้าพี่อยู่คนเดียวแล้ว
แม่บอกว่าให้กลับไปที่เกียวโตด้วยแหละ
ฮารุกะ: หา?
คานาตะ: รุ่นพี่คาราสุมะก็บอกนี่ว่า
“ถ้าทางบ้านยังไม่พูดอะไร พวกนายจะทำอะไรก็ตามใจ” น่ะ?
เพราะงั้น พี่อย่าหงุดหงิดอะไรเลย ต้องกลับบ้านดีๆ แล้วล่ะ~
(คานาตะออกไป)
ฮารุกะ: … ชิ ฉันจะทำอะไรที่ไหนก็เรื่องของฉันสิวะ
[ ---หลายวันต่อมา ]
[ เกียวโต • บ้านนิโจ ]
นิโจ คนพ่อ: อ้าวเอ๋-- ฮารุคุง? กลับบ้านมาหรอ--
ฮารุกะ: …
นิโจ คนพ่อ: นึกว่าจะไม่กลับมาช่วงหยุดยาวนี้แล้วนะเนี่ย
ฮารุกะ: … บอกให้กลับมานี่
นิโจ คนพ่อ: ก็รู้อะนะว่าหม่าม้าพูดมางั้น
แต่ว่านะ ถ้าคานะคุงเขาอยู่ที่นี่ด้วย
ฮารุคุงน่าจะอารมณ์บ่จอยแล้วไม่กลับบ้านมานี่นา?
ฮารุกะ: … หา?
(เสียงเลื่อนประตูดัง)
คานาตะ: พี่ ยินดีต้อนรับกลับ~~!!
ฮารุกะ: ทำไม… แกถึงอยู่ที่นี่…
คานาตะ: อะฮ่าๆ! ตกใจใช่ปะ?
ที่ฉันไปเที่ยวก็คือที่นี่นี่นา
หลังค้างกันหนึ่งคืน ฉันก็แยกกับทุกคนเรียบร้อยแล้วล่ะ~
แบบว่าจะแวะไปเยี่ยมบ้านสักหน่อยอะนะ
ฮารุกะ: ……...ฉันกลับล่ะ
คานาตะ: เอ๋ เดี๋ยวสิพี่!
จะกลับอะไรที่ไหนอะ ที่นี่เป็นบ้านไม่ใช่หรอ?
ฮารุกะ: ……
นิโจ คนพ่อ: อยู่ที่นี่ชิลๆ เถอะน่า
ถ้าพวกแกอยู่ที่นี่กัน หม่าม้าจะอารมณ์ดีด้วยนะ
ฮารุกะ: ……
นิโจ คนพ่อ: งั้น พ่อออกไปเที่ยวข้างนอกก่อนล่ะ
สนิทๆ กันล่ะ~
คานาตะ: งั้นแหละ พี่!
ฮารุกะ: ……ชิ
คานาตะ: โธ่~ อย่าทำหน้าเซ็งๆ อย่างนั้นสิ
ก็พี่ไม่มีเพื่อนไปเที่ยวเล่นแบบฉันด้วย
อุตส่าห์เป็นหยุดยาวช่วงฤดูใบไม้ผลิ งี้พี่คงเบื่อหรือเปล่าน้าน่ะ
ฮารุกะ: แก… จงใจรังควานกันรึไง…
คานาตะ: อะฮะฮะ
จะกลับโตเกียวเอาเองไม่บอกกล่าวไม่ได้หรอกนะ พี่
-------------
ตอนที่ 2 - การละเล่นบทเพลงวสันต์
[ เกียวโต • บ้านนิโจ ]
คานาตะ: พี่ ยังโกรธอยู่อีกหรอ...?
ขอโทษนะที่ฉันอยู่เกียวโต ไม่บอกพี่อ่า
ฮารุกะ: หนวกหู… ยังไงแกก็ไม่สำนึกอยู่แล้วนี่…
คานาตะ: อะฮะฮ่า ช่ายแล้ว~!
ก็ถ้าพี่ไม่อยู่ด้วยก็น่าเบื่อแย่สิ
ฮารุกะ: ห๊า? เพราะความผิดแก ฉันถึงปวดประสาทอยู่เนี่ย……!
คานาตะ: เอาน่าๆ ปรับอารมณ์กันหน่อยนะ
… จริงด้วย! ไปบอกพวกชูคุงด้วยดีกว่าว่าเราก็มาที่เกียวโตเหมือนกัน---
คานาตะ: ---อ้าวเอ๋?
นี่ พี่ ดูสิ… โนติแจ้งเตือนเยอะมากเลยล่ะ
ฮารุกะ: โนติอะไรล่ะ
คานาตะ: ช่องวิดีโอของ εpsilonΦ
… อ้อ มีคลิปใหม่อัปโหลดอยู่นี่เอง
ฮารุกะ: หา?
คลิปนี่มันอะไร… มีแต่บอกวันที่กับเวลาไว้นี่…?
คานาตะ: คนที่ทำไอ้เนี่ย คือชูคุงล่ะมั้ง น่าสนใจดีนี่นา~
แสดงว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นในวันที่และเวลานี้หรอ?
ในคอมเมนท์ก็มีแต่คนเดาประมาณนั้นกันเยอะแยะเลย
ฮารุกะ: … ไม่เห็นรู้เรื่อง
ทั้งอัปโหลดคลิป หรือตั้งใจจะทำอะไร
คานาตะ: ทั้งที่พวกเราเป็นสมาชิกวงด้วยกันแท้ๆ เนอะ~
ฮารุกะ: คิดอะไรอยู่กันแน่… เจ้าเด็กเวรนั่น…
[ ---เกียวโต บริษัท Duck River ]
ชู: ดูนี่สิ ทาดาโอมิ
ทุกคนพยายามเดาอะไรกันจริงจังมากเลย
ทาดาโอมิ: ประกาศเพลงใหม่ MVใหม่ ....
แล้วก็ มีคอมเมนท์เรื่องการจัดไลฟ์เยอะเหมือนกันนะ
อีกเดี๋ยว พวกเรย์จิคุงน่าจะรู้สึกตัวถึงคลิปนี้แล้วหรือเปล่านะ…
ชู: น่าจะนะ
ต้องกระโจนเข้ามาด้วยสีหน้าตลกๆ แน่---
คนใช้: ท่านชู มีแขกมาเยี่ยมค่ะ
(เสียงเปิดประตู)
เรย์จิ: ชู! คุณตั้งใจทำอะไร ไม่เห็นปรึกษาผมเลย!
ชู: --- แบบนี้เลยแน่ะ
ทาดาโอมิ: สวัสดีเรย์จิคุง
เรย์จิ: ทาดาโอมิ? นายก็มาด้วยเรอะ…
… ม ไม่ใช่สิ เจ้าคลิปวิดีโอนี่ครับ!
ตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ครับ?
ชู: ฉายไลฟ์ไงล่ะ
เรย์จิ: …หา?
ทาดาโอมิ: เราตั้งใจจะถ่ายทอดสดไลฟ์ที่จะจัดขึ้นในวันที่แจ้งไว้ในคลิปนั้นแหละ
ชู: สถานที่คือเกียวโต ผมจะคุมทั้งหมดเอง
พวกอุปกรณ์ทั้งหลาย ก็ขนส่งมาเรียบร้อยแล้ว
ถ้าเป็นวันนี้ กำหนดการของเรย์จิก็ว่างพอดีใช่มั้ยล่ะ
เรย์จิ: ไม่ เดี๋ยวก่อนนะครับ...
มันมีงานปาร์ตี้ที่ตระกูลอุจิคาวะเป็นเจ้าภาพ…
…! หรือว่า จงใจให้จัดวันเดียวกัน?
ชู: ใครบอกกันล่ะว่าผมจะเข้าร่วมงานด้วย?
ปะป๊าก็ปะป๊าเหมือนเดิม มาบอกให้ผมโผล่หน้าไป
แต่เจ้าตัวดันไม่คิดจะมาซะเอง ทำตามใจชอบเสียจริง…
แต่ว่านะ ตัวผมเองก็ไม่อยากจะยุ่งกับปาร์ตี้ไร้สาระนั่นหรอก
ชู: อุตส่าห์ได้กลับมาที่เกียวโต
ต้องทำเรื่องสนุกๆ มากกว่านี้สิ
-------------
ตอนที่ 3 - การละเล่นบทเพลงวสันต์
[ เกียวโต บริษัท Duck River ]
ชู: ผมก็เตรียมชุดสำหรับการแสดงในครั้งนี้เรียบร้อย
ออกมาดูดีใช้ได้เลยใช่มั้ยล่ะ?
ทาดาโอมิ: เป็นชุดที่ดัดแปลงจากกิโมโนเนอะ
เรย์จิคุงก็น่าจะถูกใจเหมือนกันหรือเปล่านะ
เรย์จิ: กิโมโน หรอ…
มีแนวโน้มว่าจะเป็นที่พูดถึงกันเพราะเราเป็นวงดนตรีจากพื้นที่เกียวโต
แต่ว่า เรื่องที่ท่านประธานกำหนดให้เข้าร่วมปาร์ตี้...
ชู: ช่างปะป๊าเขาเถอะ
หรือว่าเรย์จิ ให้ความสำคัญกับปาร์ตี้ที่ปะป๊ากับหม่าม้านายเรียกให้โผล่หน้าไป มากกว่าไลฟ์ของ εpsilonΦ งั้นหรอ?
ถ้าคิดอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร ไปเลยสิ
ทางผมจะหาคนมาแทนที่เอง---
เรย์จิ: ช้าก่อนครับ!
เรย์จิ: … ไม่ต้อง ผมจะเป็นมือกลองเองครับ
ชู: ถ้างั้นก็ตกลงตามนี้!
ไปเรียกฮารุกะกับคานาตะมาประชุมกันดีกว่า
เรย์จิ: เข้าใจแล้วครับ
เรย์จิ: มีการติดต่อจากฮารุกะว่าเขาจะกลับเกียวโตมา…
แต่คานาตะ อาจจะยังอยู่ระหว่างท่องเที่ยว เดี๋ยวผมจะรีบติดต่อไปครับ
ชู: ท่องเที่ยวเนอะ…
ไม่ใช่ว่าป่านนี้ ทั้งสองคนจะอยู่บ้านนิโจพร้อมหน้ากันแล้วหรอ?
เรย์จิ: หา?
ชู: ถ้าฮารุกะอยู่ที่เกียวโต คานาตะก็ต้องอยู่เหมือนกันน่ะสิ
นึกหน้าเซ็งๆ ของฮารุกะออกเลยล่ะ
(ตัดฉาก)
คานาตะ: แบบนี้เอง-- ชูคุง ตั้งใจจะจัดไลฟ์ที่เกียวโตตั้งแต่แรกเลยสิ
แถมชูคุงก็รู้เรื่องฉันอยู่ที่นี่หมดเปลือกเลยด้วยเนอะ~
ฮารุกะ: … แล้วจะทำอะไรต่อ
ไม่มีเวลาเหลือมากไม่ใช่รึไง
มีสถานที่เล่นแล้วเรอะ?
ชู: มีสถานที่ตระการตาเลยล่ะ แต่ไม่ใช่ไลฟ์เฮาส์หรอก
ดูด้านนอกนี่สิ ดอกซากุระสวยงามขนาดนี้…
ฮารุกะ: เฮ้ย… หรือว่า
อย่าบอกนะว่าจะให้เล่นในพื้นที่เปิด…
ชู: ตามนั้นแหละ
ชู: เรย์จิก็รู้ดีนี่
มีสวนที่มีต้นซากุระเรียงรายกันงดงามอยู่ด้วยนะ
เรย์จิ: หรือว่าจะเป็น สวนที่เป็นทรัพย์สินของตระกูลอุจิคาวะ…?
เรย์จิ: ไม่ได้หรอกครับ ถึงจะเป็นสถานที่กว้างขวาง
แต่ไม่สามารถให้ผู้ชมเข้ามาในบริเวณสวนนี้ได้
ชู: เดี๋ยวเถอะ… ใครบอกว่าจะให้แขกเข้ามากันล่ะ?
เรย์จิ: ฮะ?
ทาดาโอมิ: ดูเหมือนพวกเราจะได้แสดงไลฟ์โดยไร้ผู้ชม ถ่ายทอดสดเอาน่ะ
ชู: แขกทุกคนเขาอยู่อีกฝั่งของหน้าจอนู่น
คานาตะ: ไม่มีผู้ชม?
...งั้นความหมายว่า~ เล่นเหมือนถ่ายทำMVไรงั้นหรอ?
ฮารุกะ: มันจะไปได้ดีเรอะ…?
ชู: ถ้าถ่ายกล้องเฉยๆ คงได้ภาพที่น่าเบื่อน่าดูล่ะเนอะ
ทาดาโอมิ: มีการเตรียมเครื่องเอฟเฟคพิเศษต่างๆ และแสงไฟ พร้อมเจ้าหน้าที่เรียบร้อยแล้ว
เห็นว่าจะทำในสิ่งที่ไม่สามารถทำในไลฟ์สดได้ล่ะ
เรย์จิ: ดึงดูดผู้คนด้วยการแสดงที่แสดงให้เห็นได้เฉพาะในจอเท่านั้น…
…แต่ว่า นี่มันมีความคุ้มเสี่ยงขนาดจำเป็นต้องจัดไลฟ์ถ่ายทอดสดเลยหรือครับ?
ถ้าใช้โลเคชั่นสำหรับถ่ายทำภาพวิดีโอเลย
น่าจะได้ผลลัพธ์ที่น่าพึงพอใจ ทั้งยังสร้างMVได้เลยไม่ใช่หรือครับ
ชู: เรื่องแบบนี้มันขึ้นอยู่กับอารมณ์ของผมนี่นา
อยากไลฟ์สดก็เลยทำ แค่นั้นก็พอไหมล่ะ
เรย์จิ: แต่…
ชู: ช่างเป็นพ่อหนุ่มที่ไร้เซนส์ไม่มีเปลี่ยนเล้ย
ธีมในครั้งนี้คือซากุระ
เป็นนายจะหลงใหลในซากุระที่บานตลอดทั้งปีไหม?
เรย์จิ: ไม่ครับ… เรื่องนั้น…
อาจจะไม่น่าดึงดูดสำหรับผมก็ได้ครับ
ชู: ใช่ไหมล่ะ?
เพราะซากุระต้องร่วงโรยนี่แหละถึงจะดี
ชู: ไม่ว่าจะมองยังไงก็ไม่มีเบื่อ
เพราะจับจ้องได้เพียงชั่วเวลาขณะนั้นเท่านั้นถึงมีคุณค่า
ชู: ดังนั้น การไลฟ์ถ่ายทอดสดครั้งนี้ ก็จะมีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
-------------
ตอนที่ 4 - การละเล่นบทเพลงวสันต์
[ --- เกียวโต วันแสดงจริงของไลฟ์εpsilonΦ ]
[ --- บ้านอุจิคาวะ เรือนแยก ]
เรย์จิ: ชู เตรียมเครื่องอุปกรณ์ทั้งหมดเรียบร้อยแล้วครับ
สตาฟทุกคนสแตนด์บายพร้อม
ชู: ขอบใจมาก
ทาดาโอมิ: อีกนิดเดียวก็จะถึงเวลากำหนด… ใกล้แล้วเนอะ
เรย์จิ: … พอไม่มีผู้ชมเข้ามาดู รู้สึกถึงสัมผัสที่แตกต่างจากเคยเลยนะ
คานาตะ: ม่ายเกร็งสักกะนิดเลยเนอะ~
เรย์จิ: เฮ้อ… นายรู้สึกประหม่าบ้างสักหน่อยเถอะ
เรย์จิ: ไม่มีที่ให้สำหรับความผิดพลาด
ทำอะไรไปก็ไม่สามารถแก้ไขอีกครั้งได้หรอกนะ
คานาตะ: หายห่วงน่าๆ อะไรจะเกิดก็เกิดแหละ
ยิ่งไปกว่านั้นนะ ไปเปลี่ยนเสื้อกันเถอะพี่!
ฮารุกะ: ห๊า…?
คานาตะ: ชุดเนี้ยะ เท่เป็นบ้าเลยใช่ป่าว!
เหมาะกับพี่สุดๆ แน่ๆ เลย
ทุกคนที่มองดูอยู่น่าจะตกใจเลยนะเนี่ย?
ฮารุกะ: รำคาญ… มาเอะอะพูดอะไรที่ไม่ได้คิดจริงๆอย่างนี้…
(เสียงมือถือ)
เรย์จิ: ชู โทรศัพท์ดังรึเปล่าครับ…
(เสียงวางสาย)
เรย์จิ: ไม่รับหรือครับ?
ชู: จากเลขาฯ ปะป๊าน่ะ
ป่านนี้คงหน้าซีดที่ผมไม่อยู่ในงานละมั้ง
ทาดาโอมิ: งั้นหรอ… ช่วงนี้เป็นเวลาเริ่มปาร์ตี้พอดีนี่นา
เรย์จิ: หรือว่าคุณไม่ได้ติดต่อกระทั่งเรื่องไม่เข้าร่วมงานหรือครับ?
ชู: แล้วทำไมผมต้องทำด้วยล่ะ?
เรย์จิ: พวกเขาอาจจะหาตัวคุณอยู่ก็ได้
ชู: ที่อยู่เดี๋ยวก็รู้ มองคลิปเดี๋ยวเดียวก็เห็น
ชู: ทุกคนจะทำสีหน้ายังไงกันน้า
ทั้งที่เป็นงานปาร์ตี้เจ้าภาพตระกูลอุจิคาวะ
แต่ไม่มีคนจากบ้านอุจิคาวะสักคนเดียว
น่าตลกมากเลยใช่มั้ย?
เรย์จิ: ให้ตายสิ คนแบบคุณนี่มัน…
ชู: ฮึฮึ เอาล่ะ… ไปกันเถอะ
ผู้ชมทุกคนกำลังรออยู่ที่อีกฝั่งของหน้าจอ
(ตัดฉาก)
คานาตะ: อะฮ่าๆ อะไรน่ะ… ซากุระสวยมากเลยนี่นา!
ฮารุกะ: ชิ... หนวกหูชะมัด……
แกจะหุบปากเล่นไม่เป็นเลยรึไง.....
ทาดาโอมิ: ไลฟ์ที่ไม่มีผู้ชมอยู่… รู้สึกประหลาดจังเลยเนอะ
เรย์จิ: อืม น่าเสียดายที่ขาดเสียงร้องจากผู้ชม…
แต่ไม่เลวเลยที่ได้บรรเลงเล่นในทิวทัศน์เช่นนี้
ชู: ผมคิดว่าทุกคนน่าจะเบื่อๆ กับวันหยุดช่วงใบไม้ผลิ
เลยจัดเซอร์ไพรส์เล็กๆ น้อยๆ ให้…
ขออภัยทุกท่านที่ผมไม่ได้เรียกให้มาอยู่ที่นี่นะ
พอดีว่าตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์หมกตัวอยู่ในอาคารปิดอันคับแคบน่าอึดอัดน่ะ
ชู: เอาล่ะ… ใกล้จะเริ่มเพลงสุดท้ายแล้ว
---เตรียมใจโลดแล่นไปตามที่ผมต้องการแล้วหรือยัง?
-------------
Epilogue - การละเล่นบทเพลงวสันต์
[ --- โตเกียว บริษัท Duck River ]
(เสียงโทรเข้า)
เลขาฯ: ขออภัยที่รบกวนในเวลาเร่งรีบครับ
คุณชูไม่เข้าร่วมงานปาร์ตี้โดยพลการ
และจัดคลิปถ่ายทอดการแสดง εpsilonΦ
ประธานอุจิคาวะ: งั้นรึ
เลขาฯ: มีอะไรอยากจะบอกคุณชูหรือเปล่าครับ?
ประธานอุจิคาวะ: ไม่จำเป็น ปล่อยมันไป
เลขาฯ: รับทราบครับ
(เสียงวางสาย)
[ --- โตเกียว แชร์เฮาส์วง εpsilonΦ ]
คานาตะ: รู้สึกแบบ แปบเดียวเราก็กลับโตเกียวมาละเนอะ~
ฮารุกะ: ...…
คานาตะ: ว่างจังเลยน้า~ หิวข้าวด้วย~...
นี่ๆ พี่ พวกเราเองก็น่าจะอยู่ที่เกียวโตต่ออีกสักหน่อยรึเปล่านะ?
ฮารุกะ: ...รำคาญว้อย ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
แกติดสอยห้อยตามมาเอาเองไม่ใช่รึไง
คานาตะ: ก็แหม ถ้าไม่มีพี่อยู่ฉันก็เบื่อแย่สิ~
พี่เอง ถ้าอยู่ตัวคนเดียวก็จะเหงาใช่มั้ยล่ะ?
ฮารุกะ: ห๊า? ต้องโล่งอกสบายใจอยู่แล้วสิวะ
คานาตะ: อะฮะฮ่า! เมื่อกี้ที่ฉันบอกว่างน่ะโกหกล่ะ!
ฮารุกะ: หา?
คานาตะ: ก็ได้มีเวลาคุยกับพี่ตั้งเยอะแยะขนาดนี้เลยนี่?
ฉันสนุกมากๆ เลยนะ!
ฮารุกะ: …อึก ฉันไม่สนุกสักนิดเดียว!
แกเป็นอะไรของแกกันแน่……
นิดๆ หน่อยๆ ก็มาเกาะแกะฉันอย่างนี้ ขยะแขยงเป็นบ้า
คานาตะ: เอ๋… ใจร้ายจังเลย พี่…
ฉันรู้สึก----ขนาดนี้
(เสียงเปิดประตู)
เรย์จิ: คานาตะ พอแค่นั้น
ชู: พี่จ๋าที่นายรักนักหนา เส้นเลือดจะแตกเอาแล้วน่ะ
คานาตะ: อ้าวเอ๋---?
ทาดาโอมิ: กลับมาแล้วล่ะ คานาตะคุง ฮารุกะคุง
คานาตะ: อะไรกัน พวกชูคุงก็กลับมากันแล้วหรอเนี่ย
ชู: ขอโทษที่มาเป็นก้างขวางคอให้พวกนายสองพี่น้องนะ
ความจริงผมก็อยากจะอยู่ที่เกียวโตต่ออีกหน่อยก็เถอะ…
แต่ให้มาประจบเลียลูกค้าแทนปะป๊าผมก็ไม่เอาหรอก
ปะป๊าไม่ยอมกลับบ้านมานี่น้า…
… เอาเถอะ ก็ดี
เพราะครั้งนี้ผมได้เล่นสนุกพอควรเลยล่ะ
เรย์จิ: … ผลตอบรับการถ่ายทอดสดออกมาดีทีเดียวสินะครับ
แค่ปล่อยคลิปรายละเอียดกำหนดการล่วงหน้า
ก่อนจะถ่ายทอดสดก็กลายเป็นที่เรื่องถกกันใน SNS มีส่วนทำให้ยอดวิวสูงขึ้น
เรย์จิ: อีกทั้งชุดในการแสดงที่ดัดแปลงจากกิโมโน
และการแสดงที่ใช้ซากุระเพื่อประสิทธิภาพสูง
ทำให้ได้รับความเห็นไปในทางที่ดีมากมาย
เรย์จิ: สมเป็นคุณเลยครับ ชู
ชู: ขอบใจๆ รับคำชมไว้แล้วกัน
เรย์จิ: … ดูท่าทางไม่สนใจความเห็นพวกนั้นเลยนะครับ
ชู: ของเล่นที่ผมเล่นเสร็จแล้ว จะเป็นยังไงก็ช่างเถอะ
ชู: ต่อไปจะใช้อะไรเล่นดีน้า……
อ๋า น่าจะถึงเวลา ใช้ “คนพวกนั้น” เล่นซะแล้วล่ะมั้ง...
ฮารุกะ: … เฮ้อ อย่าลากฉันมาเกี่ยวข้องด้วยละกัน
ชู: ผมรักษาสัญญาไม่ได้หรอก
ก็โลกนี้ทั้งใบ ทุกๆ อย่าง เป็นกล่องของเล่นของผมทั้งนั้น
(End)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น