official website: https://kimisute-game.jp
- ภายในเนื้อเรื่องอาจจะมีบทสนทนาของผู้เล่นในบทบาท Assistant Producer (ขออนุญาตย่อว่า AP) แม้จะไม่มีการระบุเพศไว้ แต่เนื่องจากมีการใช้คำพูดสุภาพ เลยจะขอลงท้ายเป็น ‘ครับ/ค่ะ’ ด้วยเช่นกัน
- หากมีตัวละครที่พูดภาษาถิ่น เราจะขอปรับเป็นภาษากลางเนื่องจากไม่มีความเชี่ยวชาญมากพอ
- บทแปลทั้งหมดเป็นการแปลส่วนตัวเท่านั้น
------
Card Story
SSR - Nijo Kanata [ฝากคำปรารถนาไว้กับโคม]
สามารถอ่านควบคู่กับเนื้อเรื่องอีเวนท์ เพื่อเข้าใจสถานการณ์ได้มากขึ้นค่ะ
Event Story พีชผลิสะพรั่ง → https://aykawtt.blogspot.com/2024/03/kimisute-event-story-psilon-fujin-rizing.html
ฝากคำปรารถนาไว้กับโคม --- Verse ---
[ ไชน่าทาวน์ ]
คานาตะ: อ้า~โธ่ พี่เนี่ย ไปอยู่ที่ไหนแล้วเนี่ย!
คานาตะ: (รู้อยู่ว่าอยู่ลำพังแค่สองคนเป็นเรื่องยาก
เลยลากพวกชูคุงมาเพื่อจะใช้เวลาด้วยกันแท้ ๆ)
(ตัดภาพ)
ฟูตะ: ที่นี่เหมือนไชน่าทาวน์นางาซากิเลย คิดถึงจัง!
อาโออิ: แต่ว่า บรรยากาศยังไงก็ต่างกันจริง ๆ ละเนอะ
เห็นว่ามีขนาดพื้นที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่นด้วยนะ
มิซากิ: เห แต่งี้พอเห็นสถานที่ที่คล้าย ๆ กัน
ยังไงก็รู้สึกคุ้นชินมากกว่าจริงแฮะ
คานาตะ: เอ๊ะ? ทำไมพวกฟูไรถึงอยู่ที่นี่ด้วยเนี่ย?
อาโออิ: นิโจคุง!? พวกเรามาเที่ยวเล่นกันน่ะ
บังเอิญจริง ๆ นะเนี่ย……
ฟูตะ: ตรงนั้นมีซาลาเปาเนื้อน่าอร่อยขายอยู่แน่ะ
ทุกคนไปซื้อกินกันมั้ย?
โคเฮย์: เดี๋ยวก่อน ๆ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาอย่างนั้น
ก่อนอื่นต้องหายามาโตะ…
คานาตะ: บักกี้ก็มาด้วยเหรอ?
ฟูตะ: แน่นอนว่าทุกคนมาด้วยกัน!
ไชน่าทาวน์สนุกจังเลย!
มิซากิ: แต่สภาพตอนนี้อิ่มหนำกับบรรยากาศยากอยู่ละนะ……
อาโออิ: ลองไปทางตรงโน้นดูดีมั้ย
ถ้าอย่างนั้นแล้วเจอกันใหม่นะ นิโจคุง
คานาตะ: (รู้สึกว่า~ มีลางไม่ดีแปลก ๆ แฮะ……)
คานาตะ: พี่คงจะไม่น่าอยู่กับหมอนั่นหรอกใช่มั้ยนะ?
ฝากคำปรารถนาไว้กับโคม --- Bridge ---
[ ไชน่าทาวน์ (ค่ำ) ]
คานาตะ: ดูสิ ๆ บักกี้!
พอตกดึกแล้ว โคมสว่างได้ฟีลดีนะเนี่ย
ยามาโตะ: อา เหมือนอยู่โลกมายา นิโจเองก็คิดแบบนั้นมั้ย?
ฮารุกะ: ……นิด ๆ หน่อย ๆ ไม่ต้องโยนมาถามฉัน
คานาตะ: จริง ๆ แล้ว ฉันตั้งใจจะถ่ายรูปตรงจุดยอดฮิตหลาย ๆ ที่ในตอนกลางวัน
แต่เป็นงี้แล้ว ที่ตั้งใจไว้เละหมดเลย~
ยามาโตะ: นายอยากถ่ายรูปเหรอ?
คานาตะ: ก็นะ อุตส่าห์ได้มาเที่ยวนี่นา
ของแบบนี้ มีอะไรเหลือไว้เป็นความทรงจำจะสนุกกว่านี่นา?
ยามาโตะ: ถ้าอย่างนั้น ฉันจะเป็นคนถ่ายรูปเอง
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ทั้งสองคนถ่ายรูปด้วยกันละเป็นไง?
คานาตะ: เอ๊ะ จะดีเหรอ!? บักกี้เนี่ยฉลาดหลักแหลมจริง ๆ ~!
ฮารุกะ: เดี๋ยว ไม่ต้องมาจุ้นจ้าน……!
คานาตะ: โธ่~! นี่เป็นน้ำใจจากบักกี้นะ
รักษาไว้ดี ๆ สิ ไม่งั้นบักกี้เสียใจแย่เลยนะ?
ฮารุกะ: ……อึก
ยามาโตะ: ฉันไม่ถึงกับเสียใจหรอก แต่ไม่ต้องเกรงอกเกรงใจอะไรกับฉันเลย นิโจ
ถ้าเป็นรูปถ่ายละก็ จะกี่รูปฉันก็จะถ่ายให้
ฮารุกะ: ฉันไม่ได้หมายความ……อย่างนั้น…… เฮ้อ
คานาตะ: พี่ อย่าไปทำให้บักกี้หนักใจซี่~
คานาตะ: ชูสองนิ้วแล้วถ่ายรูปกัน
พี่ก็ยิ้มให้กล้องดี ๆ ด้วยนะ?
ฝากคำปรารถนาไว้กับโคม --- Chorus ---
[ แชร์เฮาส์วง εpsilonΦ ]
คานาตะ: ฮึ่มฮึฮื่ม~♪
ทาดาโอมิ: คานาตะคุง ดูเหมือนจะอารมณ์ดีนะ
มีเรื่องน่าดีใจเกิดขึ้นหรือเปล่านะ
ชู: ยังไงก็คงเกี่ยวกับเรื่องฮารุกะน่ะสิ
คานาตะ: ใช่แล้วล่า! ดูรูปถ่ายนี้สิ!
ตอนที่ไปไชน่าทาวน์ก่อนหน้านี้ บักกี้เป็นคนถ่ายรูปคู่ให้ละ~
ฮารุกะ: …….ขยะแขยง รีบทิ้ง ๆ ไปซะ
คานาตะ: เอ๋~? ของที่ระลึก หยวน ๆ หน่อยน่า
เอาไปประดับที่ห้องนั่งเล่นดีกว่า~!
ฮารุกะ: หยุดนะเว้ย……!
ชู: ได้ถ่ายรูปคู่ด้วยเนี่ย ช่างสนิทสนมกันเสียจริง?
ทาดาโอมิ: รูปถ่ายทางนี้คือใส่ชุดที่ยืมมาสินะ
เรย์จิ: พอมองดูอีกครั้งแล้ว
เป็นชุดคุณภาพสูงที่อัดแน่นไปถึงส่วนที่ปราณีตเลยทีเดียว
ชู: จริงสิ ผมนึกอะไรดี ๆ ออกแล้ว
ครั้งหน้า เราจัดไลฟ์ที่ใส่ชุดประมาณนี้กันดีกว่า
ฮารุกะ: หา? ทำไม
ชู: พอเดินป้วนเปี้ยนไปมาที่ไชน่าทาวน์
ผมก็มีแรงบันดาลใจขึ้นมาบ้างแล้ว ถ้าไม่ใช้ประโยชน์ตรงส่วนนั้นก็น่าเสียดายน่ะสิ
คานาตะ: ฉันเห็นด้วย! อยากเห็นพี่ที่ใส่ชุดประมาณนี้ด้วยเหมือนกัน~
คานาตะ: พี่เองก็…… ถ้าเป็นชุดสำหรับเล่นวงดนตรีแล้ว
จะยอมใส่ชุดให้ดี ๆ ใช่มั้ย? เป็นมืออาชีพนี่นา
ฮารุกะ: ……
คานาตะ: (เอ๋? ไม่ปฏิเสธแฮะ……
สุดท้ายพี่ก็มีชะตากรรมที่จะลงเอยแบบนี้งั้นสินะ)
คานาตะ: (รู้ทั้งรู้ว่าต่อให้ขัดขืนไปก็เปล่าประโยชน์
ฮึฮึ…… พี่เนี่ย ไม่ว่าตัวจะไปถึงจุดไหนก็ช่างน่าสงสาร)
(จบ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น