KimiSute (Kimi ga mita Stage e)
official website: https://kimisute-game.jp
- ภายในเนื้อเรื่องอาจจะมีบทสนทนาของผู้เล่นในบทบาท Assistant Producer (ขออนุญาตย่อว่า AP) แม้จะไม่มีการระบุเพศไว้ แต่เนื่องจากมีการใช้คำพูดสุภาพ เลยจะขอลงท้ายเป็น ‘ครับ/ค่ะ’ ด้วยเช่นกัน
- หากมีตัวละครที่พูดภาษาถิ่น เราจะขอปรับเป็นภาษากลางเนื่องจากไม่มีความเชี่ยวชาญมากพอ
- บทแปลทั้งหมดเป็นการแปลส่วนตัวเท่านั้น
------
Card Story
SSR - Ujikawa Shu [เสียงไร้การประสาน]
เสียงไร้การประสาน --- Verse ---
[ แชร์เฮาส์วง εpsilonΦ (ค่ำ) ]
ชู: (ไม่มีอารมณ์เอาซะเลย ทำให้การแต่งเนื้อเพลงก็ไม่คืบหน้าสักนิด
เฮ้อ…… รู้สึกหัวเสียยังไงไม่รู้)
คานาตะ: อ้าว? ชูคุง ยังตื่นอยู่เหรอ
หรือว่าจะนอนไม่หลับรึเปล่า?
คานาตะ: ในเวลาแบบนี้ เขาว่ากันว่าดื่มนมร้อนแล้วจะดีนะ
ลองขอให้รุ่นพี่คาราสึมะทำให้จะเป็นไรไป?
ชู: ผมไม่ได้รู้สึกอะไรอย่างนั้น
อีกอย่าง ผมไม่อยากดื่มของแบบนั้นในเวลาป่านนี้หรอก
คานาตะ: หืม ……งั้นคงจะเป็นเรื่องแต่งเพลงแล้วตันสินะ?
ถ้าลำบากขนาดตัวเองจะกลุ้มใจงี้ก็เลิกแต่งซะเลยดีมั้ย?
ชู: อะฮะ คานาตะพูดอะไรน่าขันเสียจริง
……ช่วยเงียบปากหน่อยจะได้ไหม?
คานาตะ: โทษที ๆ ฉันล้อเล่นน่า
แค่คิดว่าแต่งเพลงด้วยความรู้สึกสบาย ๆ ประมาณนั้นก็พอเอง~
ชู: เฮ้อ นายที่รู้สึกสบาย ๆ ตลอดเวลานี่ดีเสียเหลือเกินนะ
ชู: (......ตอนแรก ผมแต่งเพลงเพราะคำสั่งของปะป๊า
เพื่อให้งาน LR เฟสครื้นเครงมากขึ้น)
ชู: (และวงที่สร้างขึ้นจากการรับสั่งให้เรย์จิไปเก็บข้อมูล
เพื่อรวบรวมสมาชิกขึ้นมาได้ ก็คือวง εpsilonΦ นี้)
ชู: (แต่ว่า……ในตอนนี้ ปะป๊าไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรอีกต่อไปแล้ว)
ชู: (ผมสร้างดนตรีของตัวเองขึ้นมาในวงดนตรีนี้
เป็นของเล่นของผมเพียงคนเดียว ไม่ยอมยกให้ใครทั้งนั้น)
ชู: ……เรื่องแต่งเพลง ผมไม่ได้ลำบากมากมายอะไรหรอก
เอาผมไปเหมารวมกับสามัญชนธรรมดาพวกนั้นสิ เดือดร้อนแย่
คานาตะ: หืม~ เอาเถอะ พยายามเข้าละ
แต่ว่า เด็กดีควรจะเข้านอนเร็วดีกว่านะ?
ชู: ไม่ต้องมาทรีตผมเป็นเด็กน้อยเลย
เดี๋ยวผมกลับเข้าห้องแล้วละ
เสียงไร้การประสาน --- Bridge ---
[ แชร์เฮาส์วง εpsilonΦ (ค่ำ) ]
ชู: (ยังเร็วเกินกว่าจะไปที่สตูดิโอฝึกซ้อม……
แต่ก็ไม่ได้มีเวลามากพอจะไปทำอะไรได้
มือว่างเสียเหลือเกิน)
(ตัดภาพ)
ชู: โทรทัศน์ก็มีแต่รายการไร้สาระเต็มไปหมด
อะไรเนี่ย เรื่องราวความสัมพันธ์พ่อลูกดาด ๆ นี่
ชู: (ละครที่เคยฮิตในอดีตกลับมาฉายซ้ำ……
ในเวลานั้นของพรรค์นี้กลายเป็นปรากฎการณ์ทางสังคมได้จริงเหรอเนี่ย?)
ชู: (เนื้อเรื่องชวนเรียกน้ำตา ดาราที่ทักษะการแสดงไม่ได้ความ
และบทพูดที่เคยได้ยินมาก่อนทั้งนั้น มีแต่อะไรขัดหูขัดตา)
ชู: (ยิ่งกว่านั้น คิดว่าสายสัมพันธ์พ่อลูกจะลงเอย
อะไรได้ง่ายดายขนาดนั้นเลยรึไง……?)
ชู: ……เฮ้อ ในสมองของคนแต่งคงจะมีแต่ทุ่งดอกไม้ละมั้งเนี่ย
ชู: (สมัยก่อน อาจารย์ของผม……บอกว่า
หากแต่งเพลงโดยใส่หัวใจลงไปแล้ว จะสื่อถึงอีกฝ่ายได้)
ชู: (......แต่มันกลับส่งไปไม่ถึงปะป๊าเลยแม้แต่มิลิเดียว
ปะป๊า ไม่เคยคิดจะมองมาที่ตัวผมเลยแม้แต่น้อย)
ชู: (แต่เรื่องพรรค์นั้นจะเป็นยังไงก็ช่างแล้ว)
ชู: (ดนตรีของผมเท่านั้น ที่จะไม่ให้ใครเมินเฉยได้อีก
ไม่มีใครสามารถเมินเฉยได้…… ผมจะสร้างดนตรีแบบนั้นขึ้นมา)
ชู: (จากนั้น จะให้ปะป๊าสำนึกเสียใจภายหลัง
กับเรื่องที่ปล่อยผมไปได้ง่าย ๆ อย่างนี้ได้ก็ดี)
ชู: ……ฮึฮึฮึ อา น่ารอชมเลยเชียว
ชู: ยังไงก็แล้วแต่ นี่เป็นละครที่ไร้สาระจริง ๆ
เสียเวลาเปล่าประโยชน์จนได้
เรย์จิ: ชู ถึงเวลาไปที่ฝึกซ้อมแล้ว รถมารับแล้วครับ
เรย์จิ: …….มีอะไรหรือเปล่าครับ?
ชู: ไม่มีอะไรหรอก แค่รู้สึกไม่อภิรมย์ใจขึ้นมานิดหน่อย
เอ้า ไปกันเถอะ
เสียงไร้การประสาน --- Chorus ---
[ สตูดิโอฝึกซ้อม ]
ชู: อะไรกัน มากันครบแล้วเหรอ
คานาตะ: อ๊ะ ชูคุง! ดูนี่สิ ๆ ~
รูปถ่ายในไลฟ์ที่ถ่ายรูปได้ตอนนั้นแหละ
คนที่เป็นแฟนคลับเขาอัปรูปลง SNS อยู่
คานาตะ: และนี่ รูปคู่กันของฉันกับพี่ ถ่ายออกมาได้ดูดีสุด ๆ เลยใช่ม้า
เนอะ พี่ก็คิดเหมือนกันใช่มั้ย?
ฮารุกะ: หนวกหู
คานาตะ: ไม่ใช่เรื่องต้องเขินต้องอายเลย~
ไม่เป็นไรนะ เรื่องที่พี่เท่สุด ๆ ไม่ใช่แค่เฉพาะตอนขึ้นไลฟ์เท่านั้นน่ะ
ฉันรู้อย่างดีดี๊~ดีเลยละ!
ทาดาโอมิ: ฮึฮึ คานาตะคุง คอยดูฮารุกะคุงอยู่เสมอเลยนะ
คานาตะ: แน่นอนสิ!
ก็แหม ที่หนึ่งของฉัน ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็คือพี่นี่นา
ฮารุกะ: ……ชิ
ชู ยังไม่เริ่มซ้อมรึไง
ชู: มาพูดอะไรกัน
ฝั่งที่เริ่มเล่นตลกตบฉาดกันเอาเองคือพวกนายนี่
เรย์จิ: ให้ตายสิ ไม่สมัครสมานกันแต่ไหนแต่ไร……
ชู: แหม ก็ดีไม่ใช่เหรอ?
ถ้าพวกเราประสานมือกันเป็นวงสนิทสนมสิ ผมจะขย้อนของเสียเอา
ชู: (ทั้งเสียงที่ไม่ประสานและไม่ลงรอยกัน ทั้งการกระทบกระทั่งกันนั่น……
ความบิดเบี้ยวเหล่านั้น ทำให้ก่อเกิดดนตรีที่มีแค่พวกผมเท่านั้นที่สรรสร้างขึ้นมาได้)
ชู: (εpsilonΦ ไม่จำเป็นต้องมีความสนิทสนมสามัคคี
เหมือนที่วงดนตรีอื่นมากมายก่ายกองทั้งหลายมีทั้งนั้น)
ทาดาโอมิ: ชูคุง พออยู่ที่นี่แล้วสามารถเห็นอะไรที่น่าสนใจเยอะแยะเลย
น่าสนุกดีเนอะ
ชู: แน่สิ เพราะตัวผมเป็นคนสร้างมันขึ้นมาเองไง
นายเองก็พูดเหมือนเป็นเรื่องคนอื่น แต่สำหรับผม
นายก็เป็นหนึ่งในของเล่นเหมือนกันนะ?
เรย์จิ: ชู ใกล้จะถึงเวลาแล้วครับ
ชู: นั่นสินะ
เอาละ จะเริ่มเวลาสนุกแล้วสิ
(จบ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น