AAside
official website: https://aaside.bushimo.jp
*ปัจจุบัน เกม AAside ปิดตัวลงไปแล้ว
แต่ยังสามารถอ่านเนื้อเรื่องต้นฉบับได้ที่ช่องทาง YouTube ของโปรเจ็ค from ARGONAVIS
**เนื้อเรื่องส่วนวงดนตรี หลังเกมปิดตัวจะไม่มีเสียงพากย์
บทแปลทั้งหมดเป็นการแปลส่วนตัวเท่านั้นค่ะ
เราเลือกแปลภาษาถิ่นของตัวละครเป็นภาษากลางทั้งหมดนะคะ
คำเตือน
------
Band Story
εpsilonΦ บทที่ 3 (ครอบคลุมถึงตอน 5)
ไทม์ไลน์: หลัง Main Story บท 2 ก่อนการประกาศผล Starting Live
ตอนที่ 1 - ชูหายตัวไป
[ แชร์เฮาส์วง εpsilonΦ ]
เรย์จิ: ฮารุกะ คานาตะ … ฉันมีเรื่องต้องคุย
ฮารุกะ: เรื่องไร… ถ้าจะซ้อมพร้อมกันก็ทำไปไม่ต้องมีฉัน
เดี๋ยวถึงวันจริงฉันจะฝึกให้ดีขึ้นเอง..
คานาตะ: ฉันก็โดดซ้อมมาตลอดเลย
หรือว่าชูคุงจะเริ่มอารมณ์เสียละหรอ?
เรย์จิ: …
คานาตะ: …? รุ่นพี่คาราสุมะ?
ทาดาโอมิ: คือว่านะ… ชูคุงเขา…
เรย์จิ: ฉันจะบอกเอง
ที่กลายเป็นแบบนี้เพราะฉันไม่สามารถหยุดเขาได้เอง
ฮารุกะ: … เกิดอะไรขึ้นรึไง?
[ตัดฉาก]
ฮารุกะ: … หายตัวไป?
เรย์จิ: อืม พูดทิ้งแค่จะออกไปข้างนอกเดี๋ยวเดียว
และฉันยัง...ติดต่อไม่ได้
ฮารุกะ: … ออกไปโดยที่ไม่บอกปลายทางกับนายเลยงั้นหรอ?
เรย์จิ: ใช่
… มาพูดในไทม์มิ่งแบบนี้อาจจะไม่ดี
แต่ชูที่หายตัวไปแบบนี้ จึงจำเป็นต้องยกเลิกไลฟ์เดี่ยวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ฮารุกะ: … แล้วLRเฟสจะเป็นยังไง?
เรย์จิ: ต้องขึ้นแสดงอยู่แล้วสิ ถึงยกเลิกไลฟ์เดี่ยวไป
แต่เป้าหมายของเราคือชนะเลิศในงานLRเฟส สิ่งนี้จะไม่เปลี่ยนแปลง
ฮารุกะ: ถึงไม่ต้องมีชูอยู่ด้วยน่ะเรอะ?
เรย์จิ: …
ฮารุกะ: จู่ๆ หมอนั่นก็หายตัวไป ไม่รู้จุดหมายปลายทาง หาทางติดต่อก็ไม่ได้
ก็เลยยกเลิกไลฟ์ด้วยเหตุผลแบบนี้… งั้นเรอะ?
สถานการณ์แบบนี้ ยังจะมาหายห่วงเรื่องLRเฟสได้ยังไง ใครจะไปเชื่อกัน?
เรย์จิ: …ชูจะกลับมา
ฮารุกะ: ฉันถึงถามว่า… แล้วจะกลับมาเมื่อไรไงเล่า…
เรย์จิ: ตราบใดที่ยังไม่สามารถติดต่อเขา ฉันก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ แต่ว่า---
ฮารุกะ: มาอ้างอะไรเนี่ย… แบบนี้พูดไปก็ไม่ได้ความหรอก…
ทาดาโอมิ: ฮารุกะคุง…
คานาตะ: …
ฮารุกะ: ไม่เข้าร่วม Starting Live ยกเลิกไลฟ์เดี่ยว
แถมชูก็หายสาบสูญ… แล้วยังจะไม่เข้าใจอีกเรอะว่าLRเฟสจะเป็นยังไง...?
ฮะฮะ... นี่มันบ้าอะไรเนี่ย…?
พวกเรามาทำอะไรที่โตเกียวกัน?
ไอ้วงแบบนี้ ฉันอยู่ไปก็ไม่มีความหมายหรอก…
เรย์จิ: เป็นความจริงอย่างที่นายพูด
สภาพการณ์ปัจจุบันเรามีปัญหามากมายที่ไม่สู้ดีนัก
แต่ว่า ในบรรดาวงดนตรีที่เข้าร่วมLRเฟส
วงที่มีความสามารถเพียบพร้อมที่สุดก็คือพวกเรา ใช่มั้ยล่ะ?
ฮารุกะ: นายน่ะ เข้าวงดนตรีครั้งแรกก็คือ εpsilonΦ เลยใช่มั้ย?
เรย์จิ: … ป่านนี้ แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ?
ฮารุกะ: ไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง ทั้งนาย… ทั้งฉัน…
ไอ้เรื่องแบบนี้มันไม่ใช่แค่แสดงให้เก่งแล้วทุกอย่างก็พอ…
สิ่งที่ผู้คนต้องการต่อวงดนตรีที่ชนะเลิศในLRเฟส
คือพลังที่มันเหนือกว่าความสามารถ… คิดว่าพวกเราในตอนนี้ทำได้รึไง?
ไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันแบบนี้…
คิดว่ายังจะแสดงได้ดีพร้อมหรือไงกัน?
เรย์จิ: เรื่องนั้น…!
ฮารุกะ: ก่อนจะทำเรื่องน่าอับอายมากกว่านี้
ถอนตัวออกจากLRเฟสไปด้วยจะดีกว่าไหมล่ะ...
เรย์จิ: ฮารุกะ…!!
(เสียงปิดประตูดัง)
คานาตะ: รุ่นพี่คาราสุมะ คุยจบยัง? ฉันขอตัวไปก่อนได้ยังนะ
เรย์จิ: คานาตะ…!
คานาตะ: ก็นะ สถานการณ์ที่ไม่มีนักร้องนำจะทำอะไรมากก็ไม่ได้ด้วยเนอะ
ไว้ชูคุงกลับมาก็ค่อยบอกละกันนะ
(เสียงปิดประตู)
ทาดาโอมิ: เรย์จิคุง… ทำยังไงดี…
ปล่อยไว้แบบนี้พวกเราต้องจบลงแน่เลย…
เรย์จิ: …
… ชู ...จะกลับมา
-------------
ตอนที่ 2 - ความมุ่งมั่นของเรย์จิ
[ แชร์เฮาส์วง εpsilonΦ ]
(เสียงโทรไม่ติด)
เรย์จิ: โทรไม่ติด… อีกแล้ว
(คิดซะสิ… ตอนนี้ฉันควรจะทำอะไรกันแน่...)
(ติดต่อทำเรื่องยกเลิกไลฟ์เฮาส์ที่บ.Duck Riverเป็นคนจัดเตรียมมาแล้ว…
ถึงกลบเกลื่อนเหตุผลจริงๆไปได้ แต่จะเก็บเรื่องไว้ได้นานแค่ไหนกัน…)
(ฉันยกเลิกไลฟ์เพื่อปกป้องตัวชู แต่ระหว่างนี้ถ้าเรื่องชูหายตัวไป ถึงหูประธานเข้าทั้งหมด...)
(หากกลายเป็นอย่างนั้น คราวนี้แหละที่ชูคง...)
เรย์จิ: ตอนนี้ฉันควรจะทำอะไร…
โง่ชะมัด… มากลุ้มใจอะไรถึงป่านนี้กัน…
สิ่งที่ฉันควรทำ มีแค่เรื่องนั้นตั้งแต่แรกแล้ว…!
[ตัดฉาก]
ทาดาโอมิ: เรย์จิคุง…? จะออกไปไหนหรอ?
เรย์จิ: ฉันจะไปเข้าพบประธาน Duck River
ถามสิ่งที่ฉันได้ยินเป็นจริง พรุ่งนี้มันจะถึงกำหนดการไลฟ์ของพวกเรา
ดังนั้นประธานจึงเข้าโตเกียวล่วงหน้าหนึ่งวันเพื่อมาดูไลฟ์นี้
ทาดาโอมิ: ไปเจอคุณพ่อของชูคุงแล้วจะทำอะไรหรอ?
เรย์จิ: อย่างน้อย ฉันจะลองพูดโน้มน้าวประธานให้ชูอยู่ในวงนี้ต่อไป
ความจริงแล้ว มีคำรับสั่งจากประธานว่า ชูจะกลับเกียวโตหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับไลฟ์ครั้งนี้
บอกว่าถอนตัวออกจาก εpsilonΦ ซะ… น่ะ
ทาดาโอมิ: เรื่องแบบนี้…!
เรย์จิ: อืม ถึงแม้จะเป็นคำสั่งจากประธาน ฉันก็ไม่ยอมให้เป็นไปตามนั้นหรอก
ถึงฉันจะก้มหัวไปก็ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า
แต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้วันพรุ่งนี้มาถึงโดยที่ไม่ทำอะไรเลย...
ทาดาโอมิ: เรย์จิคุง…
เรย์จิ: ไปก่อนล่ะ
ทาดาโอมิ: …ถ้าเรายุบวงไปเลย คิดว่ายังไงหรอ?
เรย์จิ: … หา?
ทาดาโอมิ: ไม่ใช่ยุบวงไปตลอดหรอก… แต่ให้แยกกันชั่วคราว…
ผมคิดว่า ให้พวกเราหยุดทุกอย่างไปก่อนสักครั้ง
แล้วคิดเรื่องในอนาคตต่อจากนี้น่าจะดีกว่านะ
เรย์จิ: คิด? อะไรอีก…?
เรามาถึงตรงนี้แล้วนะ… กว่าจะมาถึงตรงนี้ได้…
กว่าจะมาถึงตรงนี้ได้ คิดว่าฉัน… คิดว่าพวกฉันรู้สึกยังไงบ้าง…!!
แล้วจะมาบอกว่าควรคิดมากกว่านี้อีกงั้นเรอะ…!?
ทาดาโอมิ: เรย์จิคุง แต่ว่า…
เรย์จิ: ทั้งยุบวง ทั้งหยุดทำกิจกรรม ไม่ใช่เรื่องที่พวกเราสามารถตัดสินใจเองได้!
ตอนนี้เราควรลำดับความสำคัญให้ชูสามารถอยู่ในวงนี้ได้เป็นอันดับแรกเท่านั้น!
ทาดาโอมิ: …
[ บริษัท Duck River ]
เรย์จิ: ขอแค่ไม่กี่นาทีก็ได้ครับ…!
ขอให้ผมได้พูดคุยกับท่านประธานด้วยเถอะ...!
เลขาฯ: ท่านประธานไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกครับ
หากมีเรื่องอะไร ผมจะเป็นคนรับเรื่องให้เองครับ
เรย์จิ: ผมอยากจะพูดกับท่านประธาน ไม่ใช่คุณ…!
เลขาฯ: … วันนี้คุณชูเป็นอะไรไปหรือครับ?
เรย์จิ: …!!
วันนี้ ผมจะคุยแค่คนเดียว...
เลขาฯ: ไม่ใช่ครับ
คุณชู ตอนนี้ เขาอยู่ที่ไหนครับ?
...ไม่ใช่ว่าทางคุณก็ไม่ทราบเหมือนกันใช่ไหมล่ะครับ?
เรย์จิ: …!!
เลขาฯ: กำหนดการแสดงไลฟ์เดี่ยวคือพรุ่งนี้ครับ
คุณคิดว่าจะทำอย่างไร ในเมื่อขาดคุณชูไปล่ะครับ
เรย์จิ: ชู… จะกลับมาครับ…
ก่อนหน้านี้… อย่างที่หมอนั่นพูดกับคุณ
εpsilonΦ คือวงดนตรีที่ชูตั้งขึ้นมา…
สิ่งที่ชูทำมีแต่เรื่องน่าปวดหัว…
แต่เพราะมีหมอนั่นอยู่ εpsilonΦ ถึงเติบโตได้ถึงขนาดนี้
ฉันไม่ยอมให้พวกคุณมาทำอะไรตามใจชอบหรอก…!!
เลขาฯ: … ความมุ่งมั่นอันแรงกล้ามันไม่ช่วยอะไรหรอกครับ
แต่ว่า ผมอยากจะให้คุณรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับท่านประธาน
กรุณากลับไปด้วยครับ
เรย์จิ: เดี๋ยวก่อนครับ…!!
ชู: ไม่ไหวเลยน้า
อย่าไปรังแกเขาขนาดนั้นจะได้มั้ย?
เรย์จิ: ชู...
ชู: คนที่จะรังแกเขาได้ บนโลกนี้มีแต่ผมเท่านั้นนะ เน้อ เรย์จิ?
-------------
ตอนที่ 3 - ไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียว
[ บริษัท Duck River ]
ชู: ไม่ไหวเลยน้า
อย่าไปรังแกเขาขนาดนั้นจะได้มั้ย?
เรย์จิ: ชู…!!
ชู: เป็นอะไรไปล่ะ เรย์จิ แค่ไม่เจอหน้ากันนิดหน่อย
มาทำหน้าตาน่ากลัวไปได้ อ๊ะ เป็นอยู่แล้วนี่เนอะ
เรย์จิ: คะ…คิดว่าเป็นความผิดใครกัน...!!
ไม่สิ… เรื่องสำคัญกว่านั้น คุณหายไปไหนมาครับ…!?
ชู: อ๊ะ อยากดูรูปถ่ายไหม? อยากเนอะ? อยากล่ะสิ?
เรย์จิ: ฮะ? นี่คือ…...…สุนัข…?
ชู: โมโมะจังที่บ้านผมล่ะ♡
น่ารักใช่มั้ยล่ะ~? แต่อายุเป็นคุณยายไปแล้วล่ะนะ
ผมกลับไปหาหลังจากที่ไม่เจอกันนานน่ะ
เรย์จิ: บ้านเกิด...
หรือว่าชู… เดินทางกลับเกียวโตไปงั้นหรอครับ?
ชู: ถูกต้อง
เรย์จิ: มาทงมาถูกอะไร…
ทำไมถึงไม่บอก…!!
ชู: ก็ถ้าบอกว่าจะกลับเกียวโต
เดี๋ยวนายก็พูดจาเลอะเทอะหนวกหูอะไรอีกน่ะสิ
เรย์จิ: คิดว่าฉัน… หลายวันที่ผ่านมารู้สึกยังไง…
ชู: เดี๋ยวเถอะ ตั้งใจดีๆ หน่อยสิ
แสดงไลฟ์พรุ่งนี้แล้วนะ ไหวหรือเปล่าเนี่ย
เรย์จิ: แต่ว่า… สถานที่จัดคง…
ชู: ไม่ต้องห่วงๆ
เรย์จิทำตามที่ผมบอกเหมือนที่ผ่านมาก็พอ
เลขาฯ: คุณชู กลับไปเกียวโตมาสินะครับ
จะอยู่ที่นั่นตลอดกาลทางนี้ก็ไม่ว่าอะไรหรอกครับ
ชู: อ้า ลืมตัวตนนายไปเสียสนิท
ขอขอบคุณใจที่ไม่แม้แต่จะห่วงใยนั่นเลยละกัน
เลขาฯ: …
ชู: ยิ่งกว่านั้น ไปบอกปะป๋าให้หน่อยสิ
ตั้งตารอให้สนุกกับไลฟ์พรุ่งนี้ได้เลย น่ะ
เลขาฯ: …รับทราบครับ
[ แชร์เฮาส์วง εpsilonΦ ]
ทาดาโอมิ: ชูคุง…!!
ชู: กลับมาแล้ว ทาดาโอมิ
อ้าว หายากนะเนี่ย ฮารุกะกับคานาตะก็ออกมารับผมด้วยหรอ?
คานาตะ: ชูคุง…
ชู: คานาตะ เอ้านี่ของฝาก ครั้งนี้เป็น Ajarimochi จริงๆ ล่ะนะ
ฮารุกะ: แก… ยังจะมาบอกให้คนอื่นเขาพัฒนาฝีมือก่อนแสดงไลฟ์เดี่ยว
ทำเป็นเก่งมาจากไหนกัน…
ชู: ฮารุกะยังขี้วีนอยู่อีกหรอ
กินของหวาน แล้วเตรียมพร้อมกับไลฟ์พรุ่งนี้ซะนะ
ฮารุกะ: พรุ่งนี้เรอะ นาย… ยังคิดจะแสดงอยู่อีกหรือไง...
ชู: แน่สิ คิดว่าทำไมผมถึงกลับมากันล่ะ
นายสิเล่นไหวรึเปล่า? คราวนี้ไม่ใช่ไลฟ์บนถนนแล้วนะ
ฮารุกะ: คิดว่าพูดกับใครอยู่ ไอ้เด็กเวร...
ชู: เอาเถอะๆ เลิกพูดเรื่องที่ผ่านไปแล้วเถอะน่า
เรย์จิ ชงโฮจิฉะให้หน่อยสิ
เรย์จิ: ครับ…
ชู: อ๊ะ ขอพูดอีกอย่างน้า
นายน่ะ เลิกยุ่งทำอะไรไม่เข้าเรื่องโดยไม่บอกผมแบบคราวนี้อีกล่ะ
เรย์จิ: อะไรที่ไม่เข้าเรื่อง…?
ชู: นายไปเจอเลขาฯเวรนั่น ผมก็พอจะเดาได้ไม่ยากว่าคิดจะไปทำอะไร
คนแบบนั้นจะไปก้มหัวขอร้องแค่ไหนก็เปล่าประโยชน์
แถม ยังคิดจะยกเลิกไลฟ์ครั้งนี้อีก…
ไม่ได้เชื่อใจอะไรในตัวผมเลยนะเนี่ย เศร้าใจจังเลยน้า
เรย์จิ: หากคุณไม่อยู่ εpsilonΦ ที่ไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวแบบนี้
ไม่ว่าวิธีไหนก็ไม่สามารถจบไลฟ์อย่างประสบความสำเร็จได้เลยไม่ใช่หรือครับ….
ชู: … โง่จังเลยน้า เรย์จิ
นายนี่ มองอะไรไม่เห็นเลยสักนิดเดียว
เรย์จิ: แต่ว่า…!
ชู: ผมจะอยู่ที่นี่
ไม่ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น อยู่ต่อไป มีแต่เรื่องนี้ที่จะไม่เปลี่ยนไป
เรย์จิ: ชู…?
ชู: อีกอย่าง εpsilonΦ ที่ไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันเนี่ย
ไม่ใช่เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นสักหน่อยนี่นา?
ถ้าจะเป็นแบบนั้น ก็เล่นดนตรีในท่วงทำนองที่ไม่ประสานกันเสียเลยสิ
-------------
ตอนที่ 4 - สิ่งที่แต่ละคนเห็น
[ Back Stage ]
สตาฟไลฟ์เฮาส์: เปิดให้ผู้ชมเข้าพื้นที่แล้วครับ!
รบกวนเริ่มเตรียมพร้อมได้แล้วนะครับ!
เรย์จิ: รับทราบครับ
ทาดาโอมิ: นี่ เรย์จิคุง…
ที่จัดงานที่นี่ นายโทรไปยกเลิกแล้วไม่ใช่หรอ?
หรือว่า นายเชื่อว่าชูคุงจะกลับมา เลยเปลี่ยนใจงั้นหรอ?
เรย์จิ: เปล่าเลย… หลังจากที่ฉันโทรไปยกเลิกก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ
ไม่แน่ว่าเลขาฯของประธานDuck River…
ชู: ไอ้เลขาฯเวรนั่น จะไปทำเรื่องดีๆให้กับเราเร้อ
เรย์จิ: ถ้าอย่างนั้น ใครกัน…?
ชู: มีแต่ผมเท่านั้นไม่ใช่หรอ?
คิดไว้อยู่แล้วล่ะว่าถ้าเป็นเรย์จิ คงจะทำเรื่องโง่ๆ ประมาณนี้น่ะ
[ตัดฉาก]
สตาฟไลฟ์เฮาส์: ใกล้ถึงเวลาแสดงแล้วครับ!
เรย์จิ: ใกล้ถึงเวลาแล้วสิ
ทาดาโอมิ: สุดยอดเลย มีผู้ชมเข้ามาดูเยอะแยะเลย...
คานาตะ: อ๋า คนที่ฉันทักตอนไลฟ์หน้าสถานีก็มาด้วยแฮะ
พี่ ฝากฟอลโลว์ตามฉันเหมือนเคยหน่อยนะ
ฮารุกะ: ห๊า...?
ชู: (ถอนหายใจ)
ชู: ฮารุกะ ถ้านายจะแค้นคานาตะขนาดนี้
ก็ไปกระซวกเขาด้วยกีตาร์ซะเลยสิ
ฮารุกะ: ฮะ?
ชู: หรือว่าฝีมือกีตาร์นายมันไก่อ่อนขนาดทำให้น้องชายเงียบปากไม่ได้ล่ะ?
จะเอางั้นหรือไง?
ฮารุกะ: พ พูดอะไรของนาย...
ชู: ไปเล่นให้ถึงขั้นนั้นซะ ถ้านายอยากจะมาแล้วล่ะก็นะ
ฮารุกะ: ...
ชู: คานาตะ นาย ใจจริงหวังให้ฮารุกะมาลงมือกับตัวเองใช่มั้ยล่ะ?
คานาตะ: … นั่นสินะ วาระสุดท้ายในอุดมคติเลย
แต่ว่า พี่ในตอนนี้จะทำได้หรือเปล่านะ?
ฮารุกะ: ขยะแขยงเป็นบ้า...
ถ้าอย่างนั้นฉันจะสนองให้แกเอง…!
คานาตะ: ฮะๆ! … ฉันจะยืนรับโดยดีเลย พี่
ชู: ทาดาโอมิ นายยังจำนานะโฮชิ เร็น ที่เจอในชิโมะคิตะซาว่าได้ไหม?
ทาดาโอมิ: ของเล่นชิ้นใหม่...ของชูคุงใช่มั้ย
ชู: ฮิฮิ
อยากจะเห็นพี่ชายที่จิตใจดีงามคนนั้นพังลงมั้ยล่ะ?
ทาดาโอมิ: ...อืม ผมอาจจะสนใจก็ได้นะ
ชู: หลังจากจบไลฟ์ครั้งนี้แล้ว ไปดูด้วยกันอีกครั้งกันเถอะ
น่าจะเป็นวัตถุดิบให้นายเขียนเนื้อเพลงได้อย่างดีแน่
ทาดาโอมิ: จริงหรอ…? อยากเห็นไวๆ จังเลย
ชู: ส่วนเรย์จิ… ไม่มีอะไรจะพูดเป็นพิเศษแฮะ
เรย์จิ: อะไรครับนั่น…
ชู: กลับกัน นายสิที่มีเรื่องอยากพูดกับผมเป็นภูเขาเลากาเลยไม่ใช่หรอ?
ไม่อยากจะทนกับไอ้เด็กเวรนี่แล้ว ประมาณนั้น
เรย์จิ: … ผมไม่ได้คิดครับ
ชู: โกหกได้ห่วยแตกจริงๆ เล้ย
ระหว่างการแสดงครั้งนี้ นายจะขยี้ทุบตีผมด้วยเสียงกลองนั่นก็ได้เลยนะ
เรย์จิ: คุณไม่ถูกทำลายด้วยของพรรค์นี้อยู่แล้วนี่ครับ?
ชู: ฮะๆ! ปากเก่งขึ้นนะเนี่ย
เอาเลย ใช้ความตั้งใจนั่นเล่นด้วยกำลังทั้งหมดที่มีซะ
เรย์จิ: แล้วตัวคุณจะทำอะไรล่ะครับ?
ห่างหายจากการแสดงไลฟ์มานานไม่ใช่หรือครับ
ชู: ผมหรอ? นั่นสิน้า…
…!
(ปะป๋า… มาจริงๆด้วย…)
เรย์จิ: ...ชู?
ชู: ผม… จะร้องเพลงโดยเตรียมใจแลกดาบจนตัวตายอยู่แล้ว…!
-------------
ตอนที่ 5 - ก้องกังวาล
[ ไลฟ์เฮาส์ ]
ชู: ยินดีที่ได้รู้จัก พวกเรา εpsilonΦ …
ขอขอบคุณทุกท่านที่มาในวันนี้…
พวกคุณทุกคน…
เตรียมใจพร้อมโลดแล่นไปตามที่ผมต้องการแล้วหรือยัง?
ฮารุกะ: (เวรที่สุด…! เสียงเบสมันขัดหูขัดตาชะมัด!!)
(คานาตะ… ฉันไม่คิดจะเล่นไปตามเกมของนายอีกต่อไปแล้ว!!)
(ฉันจะถีบแกให้ร่วงเอง!! ลองตามดนตรีของฉันให้ได้สิวะ…!!)
คานาตะ: (อะฮะๆ! พี่เอาจริงเอาจังใหญ่เลยนะ…!!)
(คิดว่าจะหนีจากฉันพ้นหรอ…?
สถานที่ที่พี่จะอยู่ได้ มีแต่ต้องมองแผ่นหลังฉันไปตลอดกาลนั่นแหละ!!)
(จากนี้ตัวฉันก็จะไปข้างหน้า… ไปข้างหน้าเรื่อยๆ ยิ่งกว่าฮารุกะ!!)
ทาดาโอมิ: (อา… เสียงดนตรี… ถ้อยคำ… เริ่มล้นออกมา…)
(เหมือนการพลิกกล่องของเล่นคว่ำลง คือแบบนี้เองหรอ...?
คือความรู้สึกที่ดีขนาดนี้เลยหรอ…..?)
(กีตาร์ เบส กลอง เสียงเพลง… ถ้าแปลงการแสดงเหล่านี้เป็นถ้อยคำ
มันจะกลายเป็นเนื้อเพลงแบบไหนกัน? ขอให้ผมได้ฟังมากกว่านี้อีกทีเถอะ…)
(มากกว่านี้...มากกว่านี้มากกว่านี้มากกว่านี้มากกว่านี้มากกว่านี้อีก---!!)
เรย์จิ: (...ไม่มีความจำเป็นต้องซ้อมร่วมกันเลยสินะ)
(ทั้งฮารุกะ คานาตะ ทาดาโอมิ
ราวกับทุกคนระเบิดความรู้สึกที่สั่งสมมาทั้งหมด มาลงที่การแสดงนี้)
(ชู… สิ่งนี้ ทุกอย่างคือสิ่งที่นายคำนวณไว้แล้วอย่างนั้นหรอ?
ถ้าหากใช่… ไม่ว่าเรื่องอะไรๆ มันช่างเละเทะป่นปี้ไปเสียหมด…)
(ทั้งที่เป็นอย่างนั้น… ฉันก็…)
ทาดาโอมิ: เรย์จิคุง ชอบเพลงของชูคุงหรอ?
เรย์จิ: (...อา...ใช่สิ…! ฉันชอบ…!)
(มีเพียงช่วงเวลานี้เท่านั้นที่ฉันไม่โกหก---!!)
[ Back Stage ]
คานาตะ: ฮิ้ว-----!! เจ๋งเป็นบ้าเลย--------!!!!
ฮารุกะ: แฮ่ก…! แฮ่ก…!
คานาตะ: พี่!!
นี่ฉันเกือบจะโดนดนตรีของพี่ฆ่าตายซะแล้วนะเนี่ย!!
ฮารุกะ: หนวกหู… แฮ่ก… เงียบปากไปซะ...
คานาตะ: ฮะฮ่า…!! ยังปรับตัวไม่ได้หรอ?
ก็น่าจะใช่ล่ะเนอะ… แทบจะไม่เจอการแสดงอย่างนี้เลยนี่นา
เรย์จิ: เสียงเรียกของผู้ชมก็ไม่ใช่อย่างที่เคยเจอมา…
ดูเหมือนว่าตั๋วยืนก็ขายหมดไปแล้วด้วย…
ทาดาโอมิ: …
เรย์จิ: ทาดาโอมิ… ไหวหรือเปล่า...?
ทาดาโอมิ: ประหลาดจังเลยเนอะ… พวกเรา…
เรย์จิ: ...?
ทาดาโอมิ: พวกเรา… ไม่ได้สนิทกันเหมือนวงดนตรีอื่นๆ ...
ไม่ต้องคิดถึงเรื่องทำความเข้าใจซึ่งกันและกันเลย… ทั้งอย่างนั้น…
ทั้งอย่างนั้น… ทำไมพวกเราถึง…
บรรเลงพร้องได้ก้องกังวาลขนาดนี้…
เรย์จิ: ทาดาโอมิ…
ฮารุกะ: …
คานาตะ: ฮะฮะ…! ใช่เลย…
ชู: ฟู่ว…
สตาฟไลฟ์เฮาส์: เสียงอังกอร์ยังไม่หยุดเลยครับ!!
ถ้าพร้อมแล้วรบกวนออกเวทีได้เลย!!
ชู: ไปกันมั้ย ผู้ชมเขารออยู่นะ
มาจัดชุดใหญ่ส่งท้ายกันเถอะ
[ ไลฟ์เฮาส์ ]
ชู: ขอบคุณสำหรับอังกอร์
ผมดีใจที่ชอบเพลงใหม่ของพวกเรากันนะ
ส่วนผม ในวันนี้ยังมีประกาศสำคัญอีกอย่างจะแจ้งให้ทราบ
พวกผม จะขึ้นแสดงในLRเฟส แน่นอนว่าผู้ชนะ ก็คือพวกผม
แต่ว่า ผมไม่คิดจะร่วมมือกับ Duck River
เรย์จิ: (…!?)
ชู: εpsilonΦ จะผงาดขึ้นในค่ายเพลงใหม่
ชื่อค่ายนั้นก็คือ---
ชู: ‘Sky Fox Record’
เรย์จิ: ----!!
ชู… ทำไม… ถึงพูดชื่อนั้น…
ชื่อบริษัท… ของพ่อฉัน…
(จบบทที่ 3)
